Onze kleine kleuter is nogal... avontuurlijk, zullen we maar zeggen. En tegendraads.
En het er niet mee eens dat ze naar bed moet.
Zo komt ze de laatste paar weken op vrijdag, zaterdag en zondag regelmatig nog even de trap af geslopen. Niet op maandag tot en met donderdag, dan blijft ze in bed. Maar op die drie dagen?
Ga maar na.
Op vrijdag kijken we the Voice.
Op zaterdag kijken we de Mol.
Op zondag kijken we Heel Holland Bakt.
En laat dat nou alle drie programma's zijn die zij óók leuk vindt.
Dus, nadat ik haar afgelopen zondag voor de derde keer terug in bed hebben gelegd, wordt het pas stil. We horen nog wat gestommel, maar ze moest nog een keer plassen. We horen nog wat gestommel, maar bonuszoon moest vast ook nog een keer plassen.
Eind goed, al goed.
Als ik tegen elf uur dan boven kom, voelt het alsof er iets niet klopt.
Op mijn nachtkastje ligt een A4-tje. Dat lag er toenstraks nog niet. Het is een stamboom van mijn familie die ik voor een basisschoolopdracht in de early ninetees heb moeten maken. Die lag niet op mijn nachtkastje, maar er in.
"Ben je al bij onze dochter wezen kijken? Moet je echt even gaan doen."
Mijn vrouw was me voor en heeft haar al laten plassen. Haar is dus ook al iets opgevallen. Maar wat?
Zodra ik de kamer binnenkom, wordt dat duidelijk. Op de muur staat iets. Mijn vrouw alleen maar kan omschrijven als een grottekening. En ja, daar lijkt het ook wel een beetje op.
Dat stond er toenstraks nog niet...
Na wat verder onderzoek, blijkt wat het gestommel van een paar uur eerder nou echt betekende. Want met plassen heeft het weinig te maken gehad.
In mijn nachtkastje lag dus die stamboom. Er lag ook zo'n klein IKEA-potloodje. In een mandje lagen ook een aantal losse muntjes. Er bovenop stond een doosje smarties.
Dat ligt er dus nu allemaal niet meer.
In mijn vrouws nachtkastje lag een blikje vaseline. Ook een zakje reserveschroeven voor de IKEA-nachtkastjes. Je raadt het al: ook dat ligt er niet meer.
Het blikje vaseline vinden we al snel terug op haar nachtkastje, maar de echte buit (of schade, hoe je het dan ook wilt noemen) komt pas in de ochtend aan het licht.
Op haar kamer vinden we:
Zucht...
Ik spreek een hartig woordje met haar. Dat het toch echt de bedoeling is dat ze in bed blijft. En dat ze van andermans spullen af moet blijven.
Tegelijkertijd ben ik ontzettend blij dat het bij onze nachtkastjes gebleven is. Want als ze de ladekasten aan de andere kant van onze kamer geöpend had, volgestopt met de voorraad shampoo, douchegel en, jawel, nog meer vaseline?
Nou ja, vul die zelf maar in.
Jan 20, 2021
Schoonmama
🤣🤣🤣