Vorige week geen post. Niet vanwege een gebrek aan inspiratie, maar aan tijd.
Kijk, zo'n lockdown heeft gewoon een aantal voordelen waar je niet omheen kunt. Ik hoef niet meer naar je werk. Dat betekent dat ik minimaal een uur per dag bespaar aan reistijd. Ik kan ontbijten achter m'n laptop, en multitasken bespaart ook weer tijd.
De boodschappen worden bezorgd door Picnic, badmintontraining gaat niet door, er zijn geen competitiewedstrijden... Allemaal dingen waar ik dus geen rekening mee hoef te houden. Dat is veel tijd die over is!
Ja, niet dus. Want aan de andere kant betekent dat natuurlijk ook dat de kinderen gewoon thuis zijn.
Even vooropgesteld: op de beide scholen hebben ze inmiddels goed door hoe dat thuisscholen ingeregeld moet worden.
Bonuszoon had het al helemaal zien zitten: 2 weken extra vakantie! Want dat was vorig jaar echt een feest. Geen toezicht, geen opdrachten, volledig losgelaten.
Dus toen wij op zondagavond even in zijn account inlogden om te controleren of alles nog werkte en zijn agenda zagen... moesten we best wel even heel hard lachen.
Twee weken, volledig volgepland. Inchecken om 9:00, afsluiten om 13:45. Twee keer per dag klassikaal uitleg met verplichte aanwezigheid. Individuele sommen, opdrachten om samen aan te werken. Zeker weten doe ik het niet, maar volgens mij is het nu nog beter gestructureerd dan op school.
Arm jong.
Maar, hij doet het met verve. Oké, het inplannen van zijn eigen taken kan nog wat beter, zodat hij niet 3 van de 5 dagen tot 17:00 aan het werk is... Maar goed, juist dat hij tot 17:00 aan het werk is, toont zijn inzet. Kudo's to you, my friend.
De moeder van zoonlief zag de bui ook al hangen. Want hoewel zijn school in de vorige lockdown echt heel snel heeft geschakeld en het online gebeuren op orde had, bleef zijn meester in groep 6 (aardige kerel, maar van een generatie die zonder Windows is opgegroeid) daar ontzettend in achter. Wel opdrachten geven, maar geen begeleiding en dan mopperen als iets niet af is.
"Kan hij alsjeblieft ook een paar dagen per week naar jou? Anders trek ik dat echt niet met die puber hier in huis."
Tuurlijk, laat maar komen.
Na de eerste week is al snel duidelijk dat dat niet hoeft. Want deze juf Amber weet inmiddels waar ze mee bezig is. Ook hier wordt er 's ochtends ingecheckt, 's middags uitgecheckt en is er gedurende dag een live video feed waarin vragen gesteld en beantwoord worden.
Dus toen ik gisteren vroeg wanneer zoonlief zich deze week bij ons zou voegen, verbaasde het antwoord me niet helemaal.
"Ik ben nog nergens tegen aangelopen. Komt goed!"
Nou, uhm... oké. Goed bezig?
Als je dit zo leest, denk je toch "waar blijft dan al die tijd die ik over zou moeten hebben?"
Dat vraag ik me dus ook af. Want ergens wordt mijn 40-urige werkweek uit elkaar getrokken.
Natuurlijk komt dat ook door de kleuter. Het lieftallige meisje dat op dinsdag en donderdag supervolwassen "een meet" heeft met haar eigen juf en de 5 kids uit haar groepje vierkantjes (want dat is makkelijker dan 23 kleuters in een keer in een video-call, denk ik zo). Die met behulp van haar eigen taken op Gynzy en Squla leert tellen, klokkijken en spiegelen. En die door filmpjes van Kikker en consorten leert dat het 's winters koud is en dat ziek zijn niet altijd niet leuk hoeft te zijn.
Maar daarbij treedt wel een probleem op.
Ze kan niet lezen.
Dat betekent dat wij voor moeten lezen wat er op het scherm staat. Dat wij de filmpjes aan moeten zetten. Dat wij moeten aanwijzen waar de klok op 12 uur staat en dat wij een spiegel bij het scherm moeten houden.
Gelukkig zijn we met z'n tweetjes en neemt juffrouw Mama deze taak ook heel serieus. Maar die kan ook niet de hele tijd er naast zitten. En als zij daar bezig is, wie helpt dan de jongen uit groep 7 met z'n spreekbeurt? En de groep-achter met z'n rekenen en taal?
Juist ja. De Papa.
"De rek is er bij veel ouders uit."
Dat hoor je tegenwoordig steeds vaker. En nu komen er nog eens drie weken bij ook.
Maar die rek? Dat zit bij ons wel goed. We hebben een strak ritme. Gewoon opstaan, aankleden, ontbijten. We gaan ook "gewoon" naar school. Oftewel: jas aan, schoenen aan en hop naar buiten. 10 minuutjes lopen en met een frisse neus aan de eetkamertafel achter de laptop.
Mama heeft op dit moment nog even geen werk, dat komt volgende week pas weer. En ik heb een baan waar in ik mijn 40 uur niet tussen 9 en 5 hoef in te plannen. Als ik pas om 10 uur 's avonds de laatste mail beantwoord, is er geen haan (of baas) die daar naar kraait.
Gelukkig heb ik zo'n baas, want dat zal niet bij iedereen zo zijn. Thuiswerken is leuk, maar het moet wel kunnen. "Stel thuiswerken verplicht," roepen BOA's. Tja, da's handig als je in de supermarkt werkt of in een fabriek. Want ik mag toch hopen dat alle kantoorwerkers inmiddels thuis zitten?
Maar gelukkig, als ik mijn werk maar doe, maakt het mijn baas niet uit dat mijn middagpauze opeens een uur langer duurt omdat ik iemand moet uitleggen hoe een zinsontleding werkt. Of omdat mijn dochter van 4 er echt geen zak van snapt, dat ik wél de hele dag thuis ben, maar níet met haar kan spelen.
En gelukkig heb ik een vrouw die ook het belang van een ritme ziet. Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor mij. Die me desnoods persoonlijk van zolder af komt sleuren omdat het eten op tafel staat. Ik ben benieuwd hoe dat volgende week zal gaan, als zij weer gaat werken.
Uit huis wel te verstaan, want je kunt moeilijk vanuit je luie stoel in de huiskamer de baby's op de noodopvang in de gaten houden.
Ach ja. We krijgen er nog een paar weken bij. Een paar weken waarin ik 's avonds dus niet languit op de bank lig om te Netflixen of achter de PC zit om een spelletje te spelen. Maar waarin ik 's avonds om 10 uur nog een mailtje beantwoord of een bestelling verwerk.
Zit ik daar op te wachten? Nee, natuurlijk niet.
Maar als dat betekent dat ik na de lunch en na het avondeten een half uurtje op de grond met Playmobil poppetjes kan spelen met m'n dochter, dat mijn zoon een 7,5 voor zijn spreekbeurt over de Romeinen heeft of ik het aha-moment bij bonuszoon kan zien ontstaan als ik het ouderwetse kwartje laat vallen? Dan mag het nog wel 11 uur worden.
Jan 13, 2021
Ja het komt wel goed schatje, fijn dat je het hele relaas beschreven hebt!😘
Feb 27, 2021
Mama denkt ook dat het goed komt :)
Jan 13, 2021
Marieke
Het komt wel goed, schatje ❤️