Dagelijks gebeuren er veel dingen. Leuke dingen, gezellige, grappige dingen. Helaas ook minder leuke. “That’s life”, zong Michael Bublé er eens over, en dat ben ik met hem eens. Ik kan overal het goede van in zien. Alles relativeren. Sommige mensen kunnen het niet hebben, maar het is mijn manier van verwerken. Een ‘glas-halfvol’ typje, om het zo maar te zeggen.
Al sinds jongs af aan besteed ik veel tijd aan schrijven. ‘Vroeger’ gebeurde dat – lekker ouderwets – met pen en papier. Menig vulling werd door mij leeg geschreven, met blauwe vingers tot gevolg. Met de intrede van de digitale eeuw verving ik mijn goede oude vulpen en schrijfblok door een toetsenbord en 15inch CRT monitor. Alles schreef ik van me af. Van mijn ongenoegen over school tot de wildste avonturen van eigen verzonnen superhelden. Heerlijk vond ik dat.
Inmiddels is mijn leven wat veranderd. Na buitenlandse avonturen en afgesloten hoofdstukken ben ik inmiddels gesetteld (lees hier hoe). Gescheiden, hertrouwd (met een andere vrouw natuurlijk), papa van zoon- en dochterlief en voor een bonuszoon. De wilde avonturen beleef ik nu met de jongens, het ongenoegen deel ik met mijn vrouw. Het duurt niet lang of dochterlief krijgt een eigen superheld tijdens bedtijd.
Ik heb mezelf gevonden. Mijn vrolijke ikke is in z’n nopjes en mijn vingers popelen om eindelijk weer eens wat woorden te mogen schrijven.
Hopelijk veel (herkenbaar) leesplezier,
Maarten