Zondagavond Mar 20, 2019

Vroeger, toen ik nog niet als volwassene geclassificeerd werd en ik nog thuis woonde bij mijn eigen papa en mama, moest ik altijd meehelpen met de afwas. Na het eten samen met mijn zus of moeder de keuken in.

Vroeger keken we op zondag ook altijd Studio Sport.

Nou ja, keken...

Mijn vader zat op de bank. Na de eerste wedstrijd lag hij op de bank. Voordat de tweede wedstrijd goed en wel over was, snurkte hij door het commentaar heen.

Mijn moeder waste af. Met een half oor luisterde ze mee. Alleen als PSV aan de beurt was, kwam ze even kijken.

Ik liep in een uur tijd een halve marathon. Op en neer van de keuken naar de huiskamer. Bordje pakken, lopen, bordje drogen, teruglopen, bordje in kast, nieuw bordje pakken. Herhaal.

Ja, best lastig. Ik wilde wel graag op de bank gaan zitten, maar daar was moeders het nooit mee eens.

Fast-forward een jaar of twintig. Er is weinig veranderd, alleen deze papa valt niet in slaap. Iedere zondagavond om zeven uur 's avonds zap ik naar NPO 1 om Studio Voetbal te kijken.

Resultaat? Boze blikken.

Boze blikken van de kinderen. Die waren net even aan het chillen met Netflix. Sorry jongens, het is 19:00. Toch tijd om naar boven te gaan.

Boze blikken van mijn vrouw. Want die moet zometeen twee kinderen zelf gaan klaarstomen voor bed. 

Boze blikken van echte blikken. En borden en pannen. Want die moeten wachten totdat ik een keer van de huiskamer naar de keuken kom.

Boze blikken van mezelf. Want ik moet dus om acht uur, na een rondje boekjes-lezen-liedjes-zingen-kusjes-geven-in-bed-bonjouren, ook nog eens gaan afwassen. 

In een gezin hou je rekening met elkaar. Je helpt een ander als die hulp nodig heeft. Je bent er. Dat is bij ons in het gezin niet anders. Zelfs de kinderen doen hier vrijwillig door ze om te kopen met zakgeld aan mee.

Het is wel duidelijk dat de programmamakers bij de NPO geen gezins-mensen zijn. Of het zijn allemaal mannen, dat kan natuurlijk ook. Ik stel me dan voor dat ieder seizoen opnieuw er twee kerels met elkaar zitten te brainstormen.

"Hey, hoe laat zullen we Studio Voetbal doen op zondag? Mijn vrouw loopt altijd te miepen over dat zeven uur zo'n klotetijd is."
"Ik weet het, die van mij ook. Maarja, als ze dan met de kids naar boven gaat, is het wel even rustig."
"Heb je ook wel weer een punt mee. Dat is wel relaxed dan hè?"
"Laten we het gewoon zo houden. Gunnen we heel voetbal-kijkend Nederland even een mooi excuus om een avondje zich níet met het reilen en zeilen van het huishouden bezig te houden."
"Deal."

Ja meneer of mevrouw de programmamaker. Zeven uur is inderdaad een klotetijd. For all parties concerned. Naast de boze blikken, zit je ook nog met logistieke uitdagingen. Als je net bij je schoonouders gaat eten, ben je nooit om zeven uur thuis. Als je de afwas doet voordat het begint, ben je nooit op tijd klaar. Als je na het eten een kind naar zijn moeder moet brengen, zit ik niet om zeven uur op de bank.

Met andere woorden: verplaatsen die handel. Naar half negen ofzo.

"Maar, wat doen we dan met het volgende seizoen Heel Holland Bakt!?"

Daar heb je mooi een slot voor vrij op zondag om zeven uur.

Ik gun mijn vrouw even een uurtje de tijd om zich níet met het reilen en zeilen van het huishouden bezig te houden.