Ik ben op zich best handig. Leg zelf laminaat en plintjes (niet vergeten: zolder afwerken), verf plafonds en muren in strakke kleuren en sjouw af en aan met tegels om een horizontaal stoepje in de tuin te maken. Ook met hout en met een boormachine weet ik wel raad.
Het enige waar ik echt níet mee overweg kan, is stroom. Stroom is een ramp. Afgezien van het ophangen van een lamp als de juiste kabels er al hangen, kan ik er echt niks mee.
Ik probeer het wel hoor. Zo heb ik de grootste plannen voor een lichtinstallatie op zolder in de nok van het dak. Maar voordat ik halsbrekende capriolen uit ga halen, wil ik eerst zeker weten of de lamp het nog doet. Je weet het nooit na een verhuizing.
Dus doe ik de lamp in de bijkeuken aan - dat scheelt weer een paar keer het trapje op en af. Haal het verhuispeertje los, sluit de zolderlamp aan en ben direct verblind door tevreden met het resultaat. Maar terwijl ik dit proces weer ongedaan maak, ben ik schijnbaar iets minder voorzichtig.
BZZZZT.
Auw!
Tja, moet je ook de stroom er maar afhalen. Maar dat is zo veel gedoe. Voorzichtig verder dan.
PATS!
Fijn, nu is de stroom er dus toch af. Iets met een blauw en bruin draadje die elkaar niet aan mogen raken.
Inmiddels zijn we bijna aanbeland in oktober. Dat betekent dat het 's ochtends later licht wordt en 's avonds vroeger donker. En dus merkt mijn vrouw terecht op, dat er nog iets mist in huis.
"Zeg, het wordt toch echt wel eens tijd voor een lamp boven de tafel hoor. Ik zie het toetje al bijna niet meer staan."
Goed punt. Dus afgelopen zondag, terwijl zij met bonuszoon in de badminton-hal zit, sta ik op mijn sloffen op de eetkamertafel. Ik zie dikke blauwe en bruine kabels met zwarte dopjes. Iets zegt me dat ik hier niet zo maar een lamp op aan kan sluiten, maar ik probeer het toch.
De plafondlamp heeft drie spotjes en dus ook drie bruine en drie blauwe draadjes. Blauw + bruin past samen in een kroonsteentje. Kleur bij kleur? Kan mijn kleuter ook.
Ik trek wat blauwe en bruine kabels los. Schroef ze vast in een kroonsteentje. Hang er aan de andere kant een lamp aan en vraag zoonlief om de schakelaar om te zetten.
...
...
Geen bzzt, geen pats. Maar ook geen licht. Toch jammer.
Ik haal de lamp maar weer los. Want als die dan toch niet werkt, dan hoeft-ie er ook niet te
BZZZZT!
AAUUW!
Verdraaid, dat voel je toch wel even, 230 volt door je vingers. Van onder de tafel klinken meteen bezorgde kreten. Zoonlief zoekt gehaast naar de verbandtrommel, terwijl zijn zusje ook op de tafel klimt om van dichtbij polshoogte te nemen.
Het is al goed jongens, niks aan de hand.
Of toch wel? Want terwijl ik mijn klus-spullen al weer op aan het ruimen ben, roept zoonlief me terug.
"Uhm, pap? Klopt het dat de lichten in de woonkamer nou ook niet meer werken?"
Wacht, wat? Daar ben ik helemaal niet geweest! Ik heb alleen die zwarte dopjes niet teruggedaan...
Wat nou als ik die kabeltjes weer terug duw? Ah, kijk, daar is het licht weer. Godsamme, nou snap ik er echt geen snars meer van.
Even wordt het me te veel. Ik probeer het te verbergen, maar een paar tranen ontsnappen uit mijn ooghoeken. De kinderen kijken weer bezorgd. Ik voel me gewoon een beetje stom, want ik kan niet eens een lamp ophangen.
Van twee kanten word ik tegengesproken. Want ik ben niet stom, ik ben lief. En ik kan heel veel. Want ik kan kleuren, en Lego-huizen bouwen, en lekkere eitjes bakken. Want het is toch bijna lunchtijd?
Ik lach met ze mee, krijg nog eens een knuffel en ga weer aan de slag. Nee, niet met het licht, maar met die eitjes. Want dát kan ik wel gewoon.
Soms moet je gewoon accepteren dat je niet in alles goed kunt zijn. Dat probeer ik mijn kinderen ook te leren, dus dan moet ik ook de daad bij het woord voegen.
En voor die gevallen heb je Google. Want dan blijkt dat die zwarte dopjes helemaal niet gewoon dopjes zijn, maar lasklemmen. En dat die er niet alleen maar voor de veiligheid zitten, maar stroom doorgeven.
Dus volgende week ga ik gewoon vol goeie moed weer aan de slag. Met Google. Met extra lasklemmen. En dan zet ik toch de stroom maar even uit. Ben wel even klaar met het gebzzzt.