Papa Schrijft
Ervaringen die iedere vader wel herkent. Maar dan anders.

Spetter, pieter, pater Jul 31, 2019

Vorige week had ik vakantie. Dat verklaart waarom er geen post was.

va·kan·tie (devmeervoud: vakantiesjaarlijks toegekende vrije tijd voor werkenden.

Wacht, vrije tijd zeg je? Deze definitie uit de Van Dale moet ik toch eens uitprinten om aan de lezende jeugd voor te leggen. Ik ben inmiddels weer twee dagen aan het werk en voel me uitgeruster dan de week hiervoor...

Nee, vakantie is zeker niet rustig als je met drie kinderen op pad bent.

De twee jongens hebben -zou je denken- een leeftijd bereikt dat ze zichzelf wel kunnen vermaken zonder continue supervisie. Tegelijkertijd lijken ze nog meer dan normaal terug te vallen in een baby-esque staat van onzelfstandigheid en hebben ze overal hulp bij nodig. Zelfs zelf nadenken over wat ze zullen gaat doen zit er dan niet meer in, laat staan een keuze maken of je je melk in een beker of glas moet schenken. Zo komt het dus voor dat zoonlief vrolijk fluitend zijn dagelijkse dosis calcium uit een soepkom naar binnen slurpt...

Ondanks de hitte vermaken we ons prima in het vakantiepark in de buurt van Zwolle waar we voor een midweek vertoeven. Vooraf maken we allerlei plannen. Het bakkerijmuseum in Hattem, pretpark Slagharen, genieten van de natuur. Het kan allemaal.

De realiteit valt dan wat tegen. Op maandagmiddag rijden we het park op, laden de auto uit en leggen de autosleutel op tafel. Op vrijdagochtend pakken we de autosleutel van tafel, laden we de auto in en rijden we het park weer af.

Als een stel forenzen verplaatsen we ons vijf dagen lang uitsluitend tussen Bungalow 61 en de beide zwembaden. Alle geplande uitstapjes vallen daardoor -letterlijk- in het water.

Waar water is, is plezier. Twee C-diploma-eigenaars springen, duiken bombarderen vooral het binnenzwembad. Ook de kleinste ontpopt zich als een echte badeend. Zonder enig teken van angst of zelfs maar terughoudendheid mengt ze zich in het spetterfestijn. Eerst nog in het voor haar bestemde pierenbadje, in een oase van gezellige leeftijdsgenootjes met vrolijke zwembandjes van de fel gekleurde en door een schildpad-mascotte bewaakte glijbaan.

"Uhm, schatje? Is dat helemaal de bedoeling?"

Ik kom net terug van de bar met twee drankjes. In een onbewaakt ogenblik zie ik nog net de korte beentjes zich over de rand wurmen. Drie tellen later springt onze dochter met een grijns van oor tot oor -terwijl ze van mij naar mijn vrouw kijkt- in het grotejongensbad.

Ze giert het uit als ze haar mama aan ziet komen waden en een mix van schrik en boosheid van haar gezicht valt af te lezen. Ze lacht nog harder als mama dan toch ook in het diepe plonst en ze haar nat kan spetteren, voordat ze vastgegrepen wordt.

Ik zit inmiddels dankbaar in de schaduw van een parasol met een cappuccino in mijn hand en sla het tafereel van een klein afstandje gade. Maar één liedje speelt door mijn hoofd als ik het guitige koppie keer op keer boven water zie komen, blonde lokken plakkend tegen haar rode wangetjes.

"Ik ben vandaag zo vrolijk
Zo vrolijk, zo vrolijk
Ik ben behoorlijk vrolijk
Zo vrolijk was ik nooit!"