De vakantie is begonnen Jul 17, 2019

Het is weer zo ver. De jaarlijks terugkerende zes weken voortslepende slijtageslag heeft haar intrede gedaan hier in het zuiden. Wat een plezier.

Voor de verandering hebben we het dit jaar eens goed geregeld. Bonuszoon eerste drie weken, zoonlief week één en drie, opa en oma in week twee in de buurt op de camping. Verdeel en heers, zei Philippus II van Macedonië al voor dat een zekere zoon van God de aarde bewandelde. Goed advies.

Dus verdelen we de leuke dingen over drie weken.

Als cadeautje voor de jongens vanwege hun goede rapport (op naar groep 6 en 7), mijn vrouw haar nieuwe baan (gefeliciteerd!) en mijn... uhm... vast wel iets, boeken we geheel spontaan een last minute overnachting in de Efteling. Een dream come true. De eerste keer voor de jongste van het gezin, maar ook onze veteranen slenteren gewillig drie uur lang mee door het Sprookjesbos en zijn (bijna) net zo enthousiast als hun zusje. 

Wachtrijen, zeg je? Wat zijn dat? Zoonlief, die zijn waaghals-genen duidelijk van mij heeft, sleurt me mee naar de Python. De app geeft 10 minuten wachttijd aan voor de Single Rider lijn. In plaats daarvan, staan we 5 minuten later weer terug bij de achterblijvers en zijn we twee keer rond geweest. Zelfs bij Droomvlucht kunnen we zo doorlopen. Wie heeft dit ooit gezien? Ik bedoel maar...

We logeren met ons vijven op een kamer. Hilarisch idee, wie heeft dat verzonnen? Had die ook gedacht dat er geslapen zou worden?

"Wat gaan wij eigenlijk doen als de kinderen slapen vanavond?"

Die vraag stelde vrouwlief 's middags nog. Nou, lieverd, wat denk je van naar bed gaan? Om half elf is het eindelijk stil. Wat een dag. 

De tweede dag zijn we allemaal wat moe. Toch drukt het de pret niet als we de ontbijttafel bestormen als piraten die zeven maanden lang niks anders gekregen hebben dan scheepsbeschuit. Aan de opdracht "pak maar wat je lekker vindt" wordt door minstens twee van de drie kinderen volledig gehoor gegeven. Croissantjes, donuts en chocopasta zjin niet aan te slepen. 

Na een iets minder enthousiaste en meer vermoeiende dag zitten we in de auto terug. Ik kijk uit naar de terugreis, waar we eindelijk even rust gaan krijgen. Want die twee jongens en dat meisje gaan zeker wel in slaap va...

Als we de bijna zestig kilometer gereden hebben, kijk ik mijn vrouw weemoedig aan.

"Weet je nog van vroeger? Toen kinderen nog achter in de auto sliepen na zo'n lange dag?"

Ik herinner me werkelijk waar geen enkele autorit van vroeger. Binnen de eerste kilometer lag ik al te doezelen. 

Daar achterin hebben er een paar de memo gemist. Nieuwe generatie of zoiets. Want slapen, dat heeft er niet ingezeten. Er wordt gekletst, gejoeld en gelachen. Zelfs als we pas na tien uur 's avonds voor de deur parkeren, is iedereen nog klaarwakker. 

Ach. We hebben vier dagen om bij te komen. Pas op zondag is iedereen weer een beetje terug in het ritme. Of nou ja, als je uitslapen tot 10 uur ritme kan noemen.

Op zaterdag heb ik iedereen zo ver gekregen om me te vergezellen naar een tweetal kringloopwinkels. De buit? 20 nieuwe Suske en Wiske stripboeken. Met een vliegenmepper moet ik grijpgrage handjes wegslaan. Bonuszoon kijkt teleurgesteld.

"Die zijn voor volgende week. Als je broer er niet is en je zus niet met je wil spelen."

En je van mama moet stoppen met gamen.

Want nee, je mag niet de hele week achter het scherm geplakt zitten, gewoon omdat het vakantie is en het geen spetterend weer is. Jammer, maar helaas.

De strips liggen hier in de kast. En bonuszoon? Die zit bij opa en oma op de camping. Twee nachtjes slapen in plaats van één. Daarna door naar papa voor een dagje gamen.

Ach, heb ik ook wat leuks om te lezen.