Zoonlief zit in groep vier. Dat is leuk, want daar leer je al van alles. Wat dat ook betekent, is dat hij al drie klassen gehad heeft en ook een aantal juffen heeft versleten. Die uit groep 2 is nog steeds zijn grootste favoriet, want daar heeft hij het nog wel eens over. Die anderen... mwah, not so much.
Wat ik echter niet snap, is het verloop van juffen in de afgelopen vier jaar. Want...
In groep één stopte de juf er in mei mee. Anderhalve maand voor het einde van het schooljaar. Om met vervroegd pensioen te gaan. Zomaar, uit het niets.
De juf van groep twee nam de honeurs de resterende tijd waar. In groep twee was er dus de juf van het staartje van groep één. In groep drie waren er twee juffen. Eentje voor de maandag/dinsdag/woensdag, de andere voor de donderdag/vrijdag. So far, so good.
Nu zitten we in groep vier. Wederom twee juffen. Geen structuur, maar meer zo van "Heb jij vandaag zin? Of doe ik het?". En dan ging de een steeds meer en de ander minder, of zoiets.
Komt er ergens in maart een brief met de kids mee. Juf 1 gaat naar een andere groep. Juf 2 werkt nu full-time, dus voor de kinderen verandert er weinig. Over twee weken, op goede vrijdag, stopt ze.
Oh, oké. Dat is de tweede keer in vier jaar tijd dat er dus een juf tussentijds mee op houdt. Niet echt een beste track record, zullen we maar zeggen. Maar, komt goed. De andere juf blijft wel lekker bij de kids, en mijn kroost kan het goed met haar vinden.
Zit er gisteren weer een brief in z'n stoere fluoriscerend groene tas.
"Afgelopen week heeft juf 2 kenbaar gemaakt dat zij een nieuwe baan heeft gevonden en dat zij het onderwijs gaat verlaten."
Zeg, ho eens even. Wat flik je me nou? Dat was niet de afspraak! Piept ze d'r zo maar óók tussenuit.
"Tevens willen we u laten weten dat juf 1 benoemd is in de vacature die is ontstaan. Vanaf maandag 7 mei wordt zij de vaste groepsleerkracht van uw kind."
Ja, precies ja. Dat had ook eens iemand anders moeten zijn.
Ik bedoel, iedereen z'n eigen ding. Mijn vrouw is gastouder, ik doe wat met websites en mijn moeder speelt oppas bij tentamens. Het is maar waar je blij van wordt. Mijn zus wordt blij van juffrouw zijn in groep drie, hartstikke leuk.
En natuurlijk kan het wel eens voorkomen dat je denkt: "goh, ik vind dit eigenlijk niet zo leuk meer." Kan gebeuren. Vroeger vond ik de Flippo's leuk, nu niet meer. Vroeger luisterde ik naar heavy metal, nu niet meer zo vaak. Dat zijn fases en dat gaat over.
Maar als je juffrouw bent, weet je in september dat je de aankomende tien maanden juffrouw gaat zijn. Want dat is je baan. Dat vind je leuk, toch? Eigenlijk begin je ieder jaar met een nieuw project.
Hopakee, helderder dan dat kan het niet. Eigenlijk ben je als juf dus gewoon een projectmanager. Compleet met leiding geven, aansturen en administratie bijhouden.
Wat ik dan niet begrijp, is waarom zo'n project niet afgemaakt wordt. Waarom denk je zo vlak voordat het project ten einde is en met de spreekwoordelijke haven in zicht, "ach weet je wat? Laat ik eens wat anders gaan doen." Weet je hoe dat bij mij - en, erger nog, bij de kinderen - over komt? "Ach, weet je wat? Wat interesseren mij die kinderen nou, ik ga lekker wat anders doen."
Sorry hoor, maar kom op. Ik ben zo'n projectmanager op mijn werk. Ben ik al sinds november mee bezig en als alles mee zit, gaan we medio mei live. Als ik nu zou aangeven dat ik een andere baan heb, over een maand er tussenuit piep en "oh ja, ik heb nog zeventien vakantiedagen staan... Dus overmorgen ben ik voor het laatst!", dan denk ik dat ik toch behoorlijk wat sh*t over me heen krijg. Hoe ik 't in mijn hoofd haal om het bedrijf -wat de afgelopen zes jaar zo goed voor me is geweest- en mijn collega's -waar ik de afgelopen zes jaar dag in dag uit het bedrijf mee draaiende heb gehouden en successen heb gevierd- op zo'n manier in de steek laat. En die goede referentie? Die kan ik ook wel vergeten.
En ja, natuurlijk kan je van gedachten veranderen. Misschien is het toch niet wat je gehoopt had. Misschien bevalt de groep je niet. Misschien heb je een andere uitdaging aangeboden gekregen.
Kan je daar nou geen twee maanden mee wachten!?
Kom op zeg. "Vervroegd pensioen" op je iets-in-de-vijftigste, dus ik hou er in mei maar gewoon mee op. "Iets buiten het onderwijs", dus ik hou er in mei maar mee op. Serieus? Ik vind het onzin. Echt. Had ik er niet net negenhonderd geschreven, zou ik zeggen dat ik er geen woorden voor heb.
Ik heb alle respect voor leraren en leraressen. Je zal mij niet horen over de stakingen, ook al krijgt de gemiddelde juf meer op haar bankrekening bijgeschreven dan dat ik dat krijg. En ik heb ook wel eens een hoge werkdruk en werk regelmatig ook in de avonduren nog wat dingetjes weg. Maar goed, ik zit niet in 't onderwijs, ik weet niet hoe het er daar aan toe gaat.
Maar dan dit soort dingen? Nee, sorry, dat gaat er niet in. Je begint een project. De kinderen raken gewend aan je, de ouders vertrouwen je met hun oogappeltjes.
Man up en maak af waar je aan begonnen bent.
Disclaimer: Ik hou van je, zus! Niks persoonlijks hoor ;)
Jul 27, 2018
Tja, helaas wachten leuke vacatures niet altijd tot de zomervakantie...
Aug 1, 2018
Tja, dan kun je wat mij betreft twee dingen doen.
1. Reageren, op gesprek gaan en aangeven dat je vanaf de zomervakantie beschikbaar bent; of als je dat niet leuk vindt
2. Niet reageren en wachten totdat er iets anders leuks op je pad voorbij komt.
Maar als die positie goed bij je past en dat gevoel vanuit de werkgever ook wederzijds is, is een of twee maanden langer wachten vaak geen probleem.
Apr 12, 2018
Sjaan Kruter
Zo’n ware woorden!