Papa Schrijft
Ervaringen die iedere vader wel herkent. Maar dan anders.

Het einde van het begin Jun 7, 2017

Het zat er natuurlijk aan te komen. Het onvermijdelijke einde van het begin was al een tijdje in gang gezet. Want tja, aan alles komt een einde. Je wilt het eigenlijk liever niet, maar toch gebeurt het. Er komt een moment, dat je er aan moet geloven. De aanleiding van dit einde?

Tanden. Hoewel, dat is wat overdreven.

Hele. Kleine. Tandjes.

Heel klein, maar tegelijkertijd ook heel scherp. En als je die dan in een tepel zet, wordt er 'au' gezegd. Of nou ja, zeg maar gerust, geroepen. En gehuild. Want dat is toch niet leuk, als je eten opeens van je wordt weggehaald. En het is ook niet leuk als er opeens aan je geknabbeld wordt, in plaats van gesabbeld.

Voor de kleine dame betekende dit een versneld exit-traject van de borstvoeding. Het was toch al een stuk minder, aangezien er enkel 's morgens en 's avonds nog wat lekkers te krijgen was. De andere voedingsmomenten waren al geruime tijd vervangen door flessen en echt eten. En papa kan ook leuk de fles geven. Verwarrend, maar hartstikke gezellig.

Voor de grote dame betekent dit afscheid nemen van de afhankelijkheid die kleine dame heeft had. Het alleen mama kan haar nog rustig krijgen-principe. Want als ze honger heeft, is mama er. Als ze boos is, is mama er. Als ze verdrietig is, is mama er. Papa telt op zo'n momenten gewoon niet mee. In het kader van 'wat heeft zij wat ik niet heb', is het gewoon heel duidelijk wat dat is. En afgezien van het feit dat dat af en toe best wel jammer is, neem ik het niemand kwalijk. Ik kan me de aantrekkingskracht wel voorstellen, zeg maar.

Maar nu, exact negen maanden en één dag na de heuglijkste dag van 2016, is dat tijdperk voorgoed voorbij.  Mama's lichaam is weer van mama. De voedingstopjes kunnen met pensioen en de bh's met van die leuke klepjes hebben hun beste tijd gehad. En dat is best even slikken.

Weer een fase voorbij. Het begin van een wonderbaarlijke reis, waarin de twee liefdevolle dames zo veel intieme momenten deelden, komt tot een einde. Het maakt plaats voor iets nieuws. Pap als ontbijt, en dat kan papa ook. Boterhammen en een fles voor de lunch, en dat kan papa ook. De fles voor bedtijd, en dat kan papa ook. Heuglijke momenten. Niet alleen voor papa, ook voor mama.

Want mama? Die kan lekker een hele dag naar de sauna.

Heerlijk, zo'n nieuw begin.