Papa Schrijft
Ervaringen die iedere vader wel herkent. Maar dan anders.

Handtekening Oct 10, 2018

Vorige week was het zo ver. Eindelijk zetten de beide heren voor het eerst in hun leven een handtekening. Een belangrijke stap in hun opvoeding is hiermee genomen.

En dan ook nog direct onder zo'n belangrijk document. Een contract dat een financiële waarde vertegenwoordigt. Het grote geld. Een voorname inkomstenbron. Laat maar binnenstromen die miljoenen euro's.

Oké oké, dat is wat overdreven. De handtekening staat onder hun zakgeldcontract. Zonder proeftijd, zonder tijdelijke contracten, gewoon meteen voor bepaalde tijd. Dat betekent dat er is vastgelegd hoe veel ze voor de aankomende drie jaar kunnen begroten.

Zoiets heeft nog best wat voeten in de aarde. Als hardwerkende ouder wil je niet zonder slag of stoot afstand doen van je zuurverdiende centjes. Maar je wilt ook niet dat jouw (in dit geval) jongens zometeen de enige zijn in de klas zonder vaste inkomsten. Dus ga je nadenken. Brainstormen. Taken verzinnen. Streepjes zetten.

Nee, zegt het NIBUD dan. Zakgeld is een afgesproken tarief op een afgesproken moment. Niet afhankelijk van of zoonlief twee of vijf keer de tafel af heeft geruimd of wel of niet zijn zweetsokken in de wasmachine heeft gedumpt na de voetbaltraining.

Dus worden er geen streepjes meer verdiend. Streepjes die een, tot op dat moment, niet tastbare waarde van twintig cent vertegenwoordigen. Gevolg: de tafel afruimen moeten we weer zelf doen.

Dat moet anders. Ik ga het internet op voor advies. Richtlijnen, praktijkvoorbeelden. Het NIBUD biedt hulp. En zo stel ik op een zonnige zondagochtend het eerste handtekeningwaardig document voor deze twee mediamagnaten op.

De bottom line is eigenlijk nog steeds het zelfde. Wij geven de kids geld. De jongens doen er iets voor terug. "Werken" is het dan niet. Ook geen "klusjes doen", want dat mocht niet van het NIBUD. Wat dan wel?

Meehelpen. Letterlijk uit het contract:

"Als je hier slaapt, maak je je bed op. Als je hier doucht, hang je je handdoek op. Als je hier eet, help je mee met de tafel opdekken en afruimen. Je doet wat we je vragen."

Ik vind dat geen slechte. Ik kreeg vroeger ook geen zakgeld, tenzij dat ik er iets voor deed. In mijn geval was dat dan tien nagels op mijn vingers laten staan, met een bonus voor gescoorde goals op zaterdag tijdens het voetballen. Juist, ik kreeg dus vroeger geen zakgeld.

En nee, dat klinkt niet heel meehelpend, maar wij hielpen sowieso al mee thuis. Menig wijnglas is door mijn kinderhandjes gesneuveld…

Dus. De jongens helpen nu ook mee. Deden ze dat dan nog niet? Jawel, natuurlijk wel. Maar niet zo van harte. Liever duiken ze direct terug in hun Duckie of gaan ze naar boven om te douchen. Foutje in de opvoeding, zeg maar.

Oké, vooruit dan. Verbeterpuntje.

Vervolgens wordt er nog geschreven over tarieven, consequenties en wat ze nou eigenlijk wel en niet moeten of mogen doen van die kapitalen. En dan komt het.

"Zijn jullie het hier mee eens?"

Een volmondig ja klinkt uit beide keeltjes. Watertandend door de gedachten aan aankomende rijkdommen.

"Wilt u dan hier even tekenen alstublieft?"

Een handtekening, dat hoort onder een contract. Dat weten ze al. De pen komt te voorschijn en ze gaan zich er eens goed voor zitten.

Zoonlief gaat eerst. Aandachtig schrijft hij de zes letters van zijn naam in zijn kinderlijke blokletters, alvorens ze creatief door te krassen. De grote mensen lachen, hij kijkt onschuldig. "Dat hoort toch zo bij een handtekening," vraagt hij voor de zekerheid nog even na. Zeker wel, helemaal perfect. Jij bent klaar voor volwassenheid.

Dan bonuszoon, die met een wonderbaarlijk net handschrift in perfecte schrijfletters zijn naam op papier zet. Van de andere kant, zo wonderbaarlijk is het nou ook weer niet. Zijn moeder is een ware artieste als het op schrijven aankomt, dus daar zal hij best wel wat van meegepikt hebben.

Ten slotte zetten papa en mama ook nog even een krabbeltje, totaal met krassen, en dan zijn we rond. De jongens hebben getekend. Wij hebben getekend. De overeenkomst ligt er. Nu kunnen we door naar de orde van de zondag.

Uitbetalen.