Morgen twee weken geleden stond heel Nederland eventjes stil. Even werd er niet gepraat over onnozele acties van kijk-naar-mij-ik-ben-BNers. Even werd er niet getweet over make-up tips of gym-selfies. Even hadden we allemaal aandacht voor slechts een ding.
Een drama heeft dat effect. Eigenlijk is dat best een fijn gevoel. Dat op zo'n zwart moment alle dagelijkse rompslomp aan de kant wordt geschoven en een hele stad uitloopt om knuffels en bloemen te komen leggen. Dat een heel land leest over en luistert naar dat verschrikkelijke nieuws.
"Heb jij het al gehoord?"
Een lopend vuurtje dat zelfs niet geblust kan worden door de hoeveelheid gelaten tranen. Ruim tweehonderdduizend euro werd er ingezameld door meelevende burgers om het financiële leed van de slachtoffers te verzachten. Om iedereen een waardig afscheid te kunnen gunnen. Prachtig.
Het ongeluk met de Stint in Oss had niet alleen effect op de gemoederen van onze landgenoten. Ook in het politieke epicentrum werd natuurlijk gereageerd. Allereerst geschokt, daarna doeltreffend. "Er moet wat gebeuren," werd er geroepen. En dat gebeurt er dan ook. Goed hoor!
En toch... Ik snap het niet helemaal. Begrijp me niet verkeerd: dat er nagedacht wordt over manieren om dit soort verschrikkelijke ongelukken te voorkomen, kan ik alleen maar toejuichen. Een dergelijk verlies zou niemand moeten mogen meemaken.
In plaats van zinnige manieren, verbiedt minister Van Nieuwenhuizen de Stints voorlopig op de openbare weg.
Wacht even. Een legitiem vervoermiddel wordt dus van de weg gehaald omdat er een ongeluk is gebeurd? Vinden we dat niet een beetje rigoureus? Een bokkesprong zonder vooraf bepaalde landingsplaats?
Oh nee, ik vergis me. Toen begin mei dit jaar een rijleraar om het leven kwam toen de motor af sloeg tijdens het passeren van een overgang, werd het automobilisten namelijk ook verboden om nog met een auto de openbare weg op te gaan.
Eigenlijk had de bestuurster op dat moment een boete moeten krijgen, want dat auto-verbod was nog van kracht van toen dik een jaar eerder een vader en zijn zoontje om het leven kwamen toen ze met de auto door een trein werden geschept nadat ze bij de lokale kinderboerderij lammetjes hadden geaaid.
Toen in 2015 een vierentwintigjarige voetballer voor altijd uit zijn team verdween doordat de bierfiets die de jongens hadden gehuurd vast kwam te zitten tussen dichtgaande spoorbomen, kwam er ook een verbod op bierfietsen.
En alle fietsers die je dagelijks van hot naar her ziet fietsen, overtreden het verbod op fietsen op de openbare weg. Dit nadat een twintigjarige fietser in Echt afgelopen februari op een bewaakte overweg om het leven kwam.
Eigenlijk mogen we buiten dus alleen nog maar lopen.
Maar zelfs dat mag niet meer, want in november 2016 werden twee voetgangers en hun hond geschept door een trein. Nee, lopen is te gevaarlijk. De hond uitlaten ook.
Je denkt dat ik een grapje maak. Dat is natuurlijk ook wel een beetje zo, maar het geeft wel aan dat er naar mijn mening iets niet klopt.
Ja, er zijn indicaties dat er misschien toch problemen zouden zijn met de technische zekerheid van de Stint in kwestie en misschien zelfs wel met alle Stints in het algemeen. Misschien door de elektromagnetische storing die veroorzaakt wordt door een overweg. Aldus de minister:
"Enkele onderdelen kunnen mankementen vertonen die ervoor kunnen zorgen dat de Stint stilvalt, of juist niet meer remt."
Kapotte onderdelen. Heftig.
Datzelfde gebeurt er met auto's. De ANWB moest in 2017 een-komma-twee miljoen keer uitrukken. Vaak zal dat te maken hebben gehad met een kapot onderdeel van een auto.
Datzelfde gebeurt er met bussen en met bierfietsen. Datzelfde gebeurt er met treinen. Breek me de bek niet open. Ik zit regelmatig op het station te wachten totdat er eentje op komt dagen die géén pech heeft.
Toch wordt het asfalt en het spoor dagelijks nog bereden door al deze moderne (en door de minister toegelaten) ijzeren paarden.
Waarom zou je dus alle Stints verbieden en zo half kinderopvangend Nederland in een lastig parket brengen, terwijl er sinds 2012 duizenden van deze karren dagelijks kinderen veilig op school afleveren? Afgezien van het ongeluk van twee weken terug, kan ik op het internet geen andere melding vinden van een tragisch moment waarbij een Stint betrokken is.
Een woordvoerder stelde gisteravond dat er dan maar busjes en taxi's moeten worden ingezet om de kinderen te vervoeren. Of, als dat geen optie is (lees: wie gaat dat betalen?), kinderen dan maar moeten lopen en fietsen van de voorschoolse opvang naar school.
Wacht even.
Dus, in plaats van een gecontroleerde situatie waar een begeleid(st)er een kind of acht veilig van A naar B kan besturen, verwacht je nu dat diezelfde begeleid(st)er diezelfde acht kinderen veilig op hun fietsje door de spits gaat loodsen?
Serieus, hoeveel heb jij gedronken voordat je het woord ging voeren? Luister nou eens naar wat je zelf zegt! Ik heb zelf al moeite met veilig op mijn werk te komen zonder dat ik op zeven plaatsen vol in de ankers moet omdat een automobilist vindt dat hij voorrang heeft. En dan heb ik achtentwintig jaar verkeerservaring in een drukke stad. Hoe moeten die kids dat dan ooit overleven?
Oké, natuurlijk begrijp ik ook wel dat er iets zal moeten gebeuren. Maar dit is wel heel frappant zo. Misschien had de minister alle treinen moeten verbieden, want bij al de genoemde ongelukken is zo'n ding betrokken. Hoe zit het daar eigenlijk mee? Rijden die niet te hard? Kunnen die wel snel genoeg remmen? Moeten we die niet bedekken met fluoriserende gele stootkussens en limiteren op vijfentwintig kilometer per uur?
Ik zeg ook maar wat.
Terwijl ik dit schrijf, denk ik aan de ouders van de omgekomen kinderen. De broertjes, de zusjes, de medewerker van de opvang en alle andere opvangers die Nederland rijk is. Die dagelijks er voor zorgen dat Sem, Tess, Mohammed, Sophie en Bram veilig op school komen. Ook ik sta even stil bij het verlies en geef iedereen een mentale knuffel.
Wat een drama.