Ken je die nog niet? Fijn! Ik ook niet. Ik verzon het namelijk ter plekke toen ik mijn vrouw en dochter er mee feliciteerde.
En tja, die komt natuurlijk maar een keer voorbij. Een populaire dag zal het nooit worden. Of nou ja, misschien ook wel. Niemand had er ook al eens gehoord van 'babyshowers'. Dus, wat niet is...In/uit-dag is de dag waarop de baby net zo lang uit de buik is als dat hij of zij in de buik heeft gezeten.
Voor mij is deze in/uit-dag even een moment om stil te staan bij de ontwikkelingen van de afgelopen ( 37 * 7 + 6 ) * 2 dagen. Zelfreflectie, maar ook verwerking. Wat hebben we al allemaal meegemaakt. En hoe veel heeft het kleine prinsesje al geleerd. Het is gewoon geweldig, dat dát zo maar kan.
Het traject vóór die twee keer bijna negen maanden verliep moeizaam. De pieken, maar vooral ook de dalen, zullen ons nog lang op onverwachte momenten bespringen. Daarna viel het voor mij allemaal mee, bij vrouwlief strubbelde het wat meer. Pas toen we bij de twintig-weken-echo - op mijn verjaardag nota bene! - de all clear én kleur te horen kregen, kon ze zich wat meer ontspannen en van dat kleine wonder gaan genieten.
Inmiddels zijn we zo veel verder. Nee, ze roept nog niet vol overtuiging 'papa' als ik binnenkom. Ze kruipt ook nog niet door de kamer (tijgerend en wiebelt wel, dat vindt ze leuk). Maar ze herkent wel belangrijke mensen. Haar glim- en schaterlachen is aanstekelijk. De gekke bekken tijdens (en vooral na) het eten zou ik niet willen missen. Rubberen eendjes zijn haar favoriete speelmaatjes, een simpele ballon houdt haar uren bezig. Als die niet onder de tafel rolt. Want dan wordt ze boos.
Waar we in het ziekenhuis voorzichtig begonnen met melk uit een flesje en daarna van mama zelf, mag ze nu nog maar twee keer per dag genieten van de eigen productie en vult ze de rest aan met boterhammen met jam, liga's of appel-rijstkoeken, fruit en zelfgemaakt avondeten. In een krappe acht maanden tijd is madam uitgegroeid van een wispelturige drinkster tot een hongerige beer die net uit zijn winterslaap komt. Ze eet alles wat haar wordt voorgeschoteld en werkt het allemaal met evenveel plezier naar binnen.
En wat zijn we samen, als gezin, gegroeid. Hoe heerlijk is het om de gezichtjes van de drie kleinsten te zien, als ze elkaar een tijdje hebben moeten missen. De verwarring en daarna herkenning bij de kleinste als de middelste een voice- of videoberichtje stuurt vanuit zijn thuishaven bij mama. De opluchting als de grootste terugkomt van een weekendje papa. En de zachte giechels als de ouders haar, verstopt achter een deur, roepen als ze nog in haar bedje ligt. We zijn nooit meer alleen en iedereen draagt zijn of haar steentje bij om ons huishouden tot een dolle, maar goed functionerende en prettige boel te maken.
Kortom, ik verklaar deze in/uit-dag tot een groot succes. Hiep hiep, hoera!
May 24, 2017
Marieke
Ik had het zelf niet mooier kunnen omschrijven <3