Met de maanden komt ook een veranderend eetpatroon. Minder melk, meer 'gewoon' eten. Eerst nog in de voorzichtige vorm: alleen groente of fruit, degelijk gepureerd en aangelengd met een flinke dosis kookvocht of afgekolfd goud.
Daarna worden het mengsels. Aardappels en broccoli, gemixt tot een papje met wat klontjes. Of courgette met rijst, erwtjes met pasta, dat soort dingen. Heerlijk vindt ze dat. Vrouwlief kan haar daar heel blij mee maken. Hele kilo's wortels worden er in een moeite door gekookt, verwerkt en in ijsblokjesvormpjes in de vriezer gezet. Voor dat wij dan naar bed gaan, wordt er besloten welke acht ijsblokjes het geluk hebben om morgen verorberd te worden.
Ik wilde dat ook. Die voldoening. Zien hoe lekker kleine dame mijn eten vindt, weet je? Want dat ze het lekker vindt, dat is zekerder dan dat Kerst in december valt. En het moest handiger. Geen losse ijsblokjes bij elkaar verzamelen. Gewoon. Wat eet ze vandaag? Oh, pak maar een potje van dit. Huppakee, klaar.
Dus, gewapend met een snelkookpan, 17 lege Kruidvat-babyvoeding-potjes en luttele kilo's groenten, gingen we op een zaterdagmorgen zonder jongens aan de slag.
Lopende band werk was er niets bij. Echt waar.
Ik schilde courgette en prepareerde die voor een heel heet bad. Terwijl de groene komkommer-lookalikes een paar minuutjes heerlijk lagen te dobberen, schilde ik een kilo wortels. De courgette gaf ik aan vrouwlief die met een staafmixer aanviel en ik liet de wortel genieten van het zwembad. Potjes werden gevuld, meer werd gemixt... heerlijk!
Met vijftien met in kleurrijke lagen verdeelde en barstend van de gezonde vitamines en mineralen gevulde potjes klaar om gesloten te worden, gaven we elkaar een wel heel erg verdiende high five. We hebben nog maar eens bewezen dat we goed bij elkaar passen. Al is het maar omdat we zo goed samen kunnen werken!
De snelkookpan - verleden jaar nog minachtend weggegeven omdat we er toch nooit iets mee deden - werd terug geleend en met de handleiding paraat, volgden we alle stappen nauwkeurig. Potjes dicht en in de pan met een washandje, water erbij, deksel er op maar zonder tuutje. Wachten totdat-ie als een valse kat naar ons blaast, tuutje er op, uitkijken voor de stoom, wachten totdat er weer een boze viervoeter uit klinkt en dan: klaar!
Vol anticipatie liep mevrouw naar de keuken. Met mijn mond vol erg verdiend broodje gezond wachtte ik vol verwachting op haar jubelkreten.
Die kwamen niet. Wel een bedrukt gezicht in de deuropening.
Vol afgrijzen keken we samen naar de pan. Alle potjes waren dekselloos - die hadden we er toch goed opgedraaid? - en de eerder nog zo mooi gevonden mengsels leken nu meer op een dinertje bij de Mexicaan - the day after."Nou. Dat was een hele hoop moeite voor een regelrechte mislukking."
Met veel pijn en moeite schepten we in mineur alles over in diepvrieszakjes. Waar we eerder nog zo enthousiast waren geweest, voelden we ons nu verslagen. Door een snelkookpan, nota bene.
De glazen potjes zijn inmiddels gedoneerd aan de kleuterjuf. Die wilde ze graag hebben voor haar project."Laten we dit vooral niet meer doen."
"Waar hebben jullie het over dan?"
"Afval."
May 17, 2017
Ja met schroefdeksel blijven de potjes wel dicht. De babyvoeding potjes sluiten niet voldoende bij hergebruik helaas?
May 17, 2017
Ja de intentie was bijzonder goed, nog even en ze eet echt alles mee! Papa heeft er weer 'n kostelijk verhaal van gemaakt!
May 17, 2017
Marieke
We waren zo goed bezig! Maar het eindigde in een mini drama. Dus dit was inderdaad een 'eens maar nooit weer' actie... of de volgende keer met potjes die daadwerkelijk een schroefdeksel hebben... die zouden dan toch dicht moeten blijven? Toch...