Ik heb er een hekel aan als zo'n paard dan in de bek wordt gekeken, vooral als de kijkers (bijna) acht jaar oud zijn. Ik bedoel, als iemand je een waterijsje aanbiedt, vraag je niet om een magnum. Als je de keuze krijgt tussen een broodje gezond, tonijn- of eiersalade, kies je niet die met gerookte zalm aan de duurste kant van de menukaart. Als je net een hele middag naar hartelust hebt mogen computeren of PlayStationen, ga je niet mopperen als je dan vervolgens om half zes geen televisie meer mag kijken. En als je boos bent, zeg je niet dat je je broertje niet meer wilt.
Oké, hij was heel boos. Als in, heel, heel, heeeEEEeeel boos. De ander was ook niet helemaal lief geweest dus de boosheid was wel terecht, maar als je er dan uitflapt dat je had gewild dat hij je broertje niet meer was, dan doet dat pijn.
Tranen met tuiten werden er gehuild toen hij bij onze 's ochtends vroeg veroverde en met hand en tand verdedigde - dat moest wel op zo'n landelijke stakingsdag - Kids Plaza tafel aan kwam rennen. Want dat zeg je toch niet? Nee, dat zeg je inderdaad niet.
Ik ben bij de dader verhaal gaan halen. Die gaf het meteen toe, ook met de nodige tranen. Want hij was zo boos geweest, en hij wist echt wel dat het fout was, maar hij zat zo vol woede dat hij niks anders kon verzinnen.
Nog geen half uur later werd er weer driftig samengespeeld en veel gelachen. Maar het zet je toch aan het denken. Hoe veel moeite hebben wij wel niet moeten doen om zwanger te worden van hun zusje? En hoe veel moeite moeten andere want-to-be ouders niet doen als het gewoon even niet lukt? Hoe blij zijn we dan wel niet als er toch een klein frummeldingetje op een echo verschijnt en dat dingetje steeds groter wordt?
Voor de jongens is dat nog niet te bevatten. Die weten dat baby's uit mama's buik komen, en dat een papa ook wat mee van doen heeft, maar wat dat dan precies is en wat daar in sommige gevallen allemaal bij komt kijken, dat beseffen ze zich nog niet. En dat is ook prima, daar zijn ze nog jong genoeg voor. Ik hoop dat ze die lange, taxerende weg bespaart blijft en we gewoon kunnen genieten van onze toekomstige kleinkinderen.
Maar dat betekent niet dat zo'n opmerking dan niet extra hard aan kan komen. En dat we extra gelukkig mogen zijn als het dan allemaal maar een orkaan in een glas water blijkt te zijn en ze even later met z'n drietjes zo lekker spelen en ze elkaar de keer erop weer begroeten met veel gelach en knuffels.