Dat was leuk geweest, afgelopen zondag. Nee, dit was woensdagavond in week 4 om 21:30, terwijl het ventje al lang had moeten slapen. Morgen naar school? Dat gaat hem niet worden. Gelukkig voelde ik al aan mijn water dat het leren van nieuwe dingen niet de hoogste prioriteit had bij dit verzoek."Mama, ik wil morgen naar school."
Dat is dan gemakkelijk op te lossen. Een paar appjes later is er een playdate geregeld. Kids blij, mama's blij. Wat wil je nog meer."Ik mis mijn vriendjes zo."
Drie dagen voordat de leraren de schooldeuren weer openen, spreek ik met zoonlief over de aanstaande week. Ik vraag hem of hij weer zin heeft om naar school te gaan.
Even weet ik niet wat ik moet zeggen. Hij heeft natuurlijk gelijk. Opnieuw opstarten na zo'n lange vakantie vereist wat moeite. Maar opeens weet ik hoe ik het moet uitleggen, hem duidelijk moet maken dat ze echt niet als een rode Ferrari van 0 naar 250 gaan in de eerste week."Nee. Mijn hersenen hebben zes weken vakantie gehad en zijn helemaal rustig. Die kunnen niet meer nadenken en dan moet ik opeens keihard gaan werken."
Die grijns op zijn gezicht, daar doe ik het voor. School is dus eigenlijk een beetje MineCraft, dat vindt hij wel wat."Vergelijk het met MineCraft. De eerste paar weken speel je eigenlijk in Peaceful, zorg je dat je gereedschappen hebt, een leuk huisje heb en je veilig kunt voelen. Pas daarna zetten de juffen jullie op Easy en komen er wat zombies uit de kast."
Fijn zo, weer een huilend jongetje minder op het schoolplein. Ik ben benieuwd wanneer ik bij de juf op het matje moet komen. "Meneer? Hoezo vraagt uw zoon me wanneer ik een zombie mee naar school neem?""Oh, dan kan ik dat wel. Dan heb ik er wel zin in."
Sorry juf. Levendige fantasie.