Papa Schrijft
Ervaringen die iedere vader wel herkent. Maar dan anders.

Werkstuk Nov 11, 2020

Bonuszoon zit inmiddels in groep 8. 

Dat is al heel wat. Dan krijg je huiswerk mee naar huis. Er is twee keer in de week een huiswerkuurtje na school. Er zijn boekverslagen, spreekbeurten en werkstukken. Het lijkt wel middelbare school!

Dat is natuurlijk ook de bedoeling. "Voorbereiding op de brugklas," noemen ze dat. Dan leren ze zelfstandig werken en zelfstandig onderzoeken. 

Zelfstandig. Juist. Nou, dat hebben we geweten. 

Eerst zitten we twee weken thuis vanwege quarantaine en vakantie. Hij heeft van de juf wat huiswerk gekregen, zodat hij zich niet hoeft te vervelen. En hij kan alvast aan zijn werkstuk werken, want dat moet de week na de vakantie worden ingeleverd. 

Dus iedere dag gaat hij netjes aan het werk. Doet z'n Squla, doet z'n Gynzy kids en schrijft z'n lesjes. 

"Vergeet je ook je werkstuk niet?"

We vragen het iedere dag wel een keer. En iedere dag is het antwoord "nee". Dat betekent dus... "nee, ik vergeet het niet," toch? Ach, eigenwijs is ook wijs.

Na anderhalve week "zelfstandig" aan het werk te zijn geweest, is het wel welletjes. Natuurlijk blijkt dat hij er nog niets aan gedaan heeft. Gelukkig heeft hij hier een goede verklaring voor.

"Nee, dat doe ik vrijdag en zaterdag."

Wacht, dus je denkt een heel werkstuk in twee dagen te maken? Kan natuurlijk, maar zijn 'dagen' beslaan in dit geval niet langer dan 2 uur. Want dan is het wel welletjes. 

Op vrijdag gaat hij aan de slag. Op de laptop, met Google als moderne bibliotheek, zit hij anderhalf uur te werken. Hartstikke zelfstandig. 

Wel een beetje jammer dat er na dat anderhalf uur nog geen woord in zijn document staat. Na wat doorvragen blijkt dat hij eigenlijk alleen maar een beetje naar het scherm heeft zitten staren, want hij weet niet wat hij moet doen. In eigen woorden zetten is een begrip dat hij totaal niet kent.

Kijk, en nu heeft hij dus helemaal zelfstandig geleerd dat hij eerder om hulp moet vragen. 

Op zaterdag gaat hij aan de slag. Op de laptop, met Google als moderne bibliotheek, zit hij anderhalf uur te werken. Niet helemaal zelfstandig, want ik zit er naast en leg hem uit hoe je werkstukken moet maken. 

Ik vind dat een leuke taak. Mijn vrouw niet, want ze vindt dat ze het niet goed genoeg uit kan leggen. Zijn echte vader ook niet, want die zegt "ik moest het vroeger ook zelf doen, dus jij moet dat nu ook." Oké, beetje vreemde redenering, maar goed. 

Mijn moeder heeft mij vroeger wel geholpen. Hele werkstukken over Lego, auto's en Peijnenburg Peperkoek maakte ik aan de eetkamertafel, onder het toeziend oog en met bemoedigende woorden van mijn onvermoeibare moeder. Ik mag dan wel nergens een diploma in hebben, maar werkstukken maken? Dat kan ik als de beste. 

En zo maken we samen het eerste hoofdstuk. We verzamelen gegevens en plukken de belangrijkste woorden er uit. Dan noem ik een woord en vraag hem om er wat over te vertellen. 

"Kijk vriend, en dát zijn nu jouw eigen woorden. Schrijf maar op." 

Hij kijkt me ongelovig aan. Is het zo makkelijk? zie je hem denken. Juist, zo makkelijk is het dus. 

Op zondag maken we het tweede hoofdstuk. Op woensdag komt hij zelfs eerst naar huis om aan het derde hoofdstuk te werken, voordat hij naar zijn papa gaat om te gamen. Want bij papa moet hij het zelf doen, en hij weet dat hem dat niet gaat lukken.

Een overwinning op zichzelf, ik kan alleen maar trots zijn.

's Avonds doet hij daar dan wel nog een laatste controle op hoofdletters, schrijffouten en schrijft hij de inleiding. Mét hulp van papa, want die heeft inmiddels ook door dat zijn zoon toch wat meer ondersteuning nodig heeft dan dat hij vroeger kreeg. Kijk, ook een overwinning.

Op donderdag lopen hij en ik het samen nog een keer door. Hij besluit hoofdstuk 4 maar te schrappen, maar voegt nog wat extra plaatjes toe. En dan is het af. 

Mijn werkstuk over Lego telde 14 kantjes. Handgeschreven met een vulpen, her en der wat typex. De plaatjes zelf uitgeknipt uit de halfjaarlijkse catalogus en opgeplakt met Pritstift. Netjes samengebonden in zo'n plastic mapje met een voorblad. 

Zijn werkstuk telt 7 kantjes. Lettertype Arial, 13 punten. Een automatisch gegenereerde inhoudsopgave op basis van H1, H2 en H3's. Plaatjes gecontrol-C'd/gecontrol-V'd. Spellingscontrole als typex. Geexporteerd als PDF en doorgemaild naar de juf. 

Tijden veranderen, dat blijkt wel weer.

Maar werkstukken maken in 2020 is nog net zo leuk als dat het in 1996 was.

Nov 11, 2020

Oma.

Geweldig goed Bonuspapa!😘


Het is niet langer mogelijk om reacties te plaatsen.