Verantwoordelijkheid Oct 27, 2021

"Wil jij een baby zijn," vroeg mijn kleuter laatst aan me. "Lijkt me heerlijk," was mijn antwoord. Want tja, wie wil dat nou niet. Beetje slapen, knuffelen, aandacht krijgen. En dan heb ik het nog niet eens over iedere drie uur lekker drinken.

Terug in de tijd kan niet. Verder wel. Een kleine baby wordt een dreumes, peuter, tiener, volwassene. Sla ik wat stappen over? Nee, geloof het niet 😉

Grote kinderen wil ook grote mensendingen doen. Verantwoordelijk zijn. Zo wil die van 5 al helemaal zelf naar school lopen, want ze kent de weg. 

Ja, vergeet ze er wel even bij te vertellen dat ze in al haar enthousiasme minimaal 5 keer de straat over steekt zonder te kijken.

Wel mag ze helpen met koken en opscheppen. Ze is ook de toetjesvrouw (heeft ze zelf verzonnen) en dus hoofdelijk verantwoordelijk voor het lekkerste gedeelte van het avondeten. 

De oudste gaat al zelf naar de middelbare school. Op z'n fietsje, tas achterop naar de andere kant van de stad. En als hij thuis is voor de lunch, gaat hij ook helemaal zelf op en neer naar de Lidl. Wil je lekkere broodjes? Zelf halen dan. 

Afgelopen maandag zijn we met ons tweeën thuis. De kleinste is op de BSO, de middelste bij z'n moeder. Vrouwlief is de hele dag werken. Ik ook, maar thuis. Hij niet, die mazzelaar heeft vakantie. Heerlijk tot elf uur uitslapen, de hele dag lanterfanten, je kent het wel. 

Maar, hij heeft wel zin in lekkere broodjes voor de lunch. "Zelf halen dan," probeer ik dan ook maar.

Dat werkt. Neem ook gelijk even 4 kipschnitzels mee voor vanavond.

"4 stuks? Dus als er 2 in een pak zitten, hoef ik maar 2 pakken mee te nemen?"

Jij snapt het. Op en top verantwoordelijk. Op z'n fietsje, tas achterop naar de andere kant van de stad. Boodschappenlijstje mee. En als hij thuis komt...

... staat-ie huilend voor de deur. 

"Ik heb iets heel doms gedaan!"

Laat me raden. Je hebt toch 2 pakken kipschnitzels meegenomen en nou hebben we er te veel?

Nee, dat is het toch niet. Het is veel erger. Zijn winkelwagenmuntje zit nog aan zijn sleutelbos. Op zich geen probleem, ware het niet dat het winkelwagenmuntje ook nog in zijn karretje zit. 

Welk karretje? Precies. Dat bij de Lidl. 

Daar gaat m'n pauze. Hop, die auto in en terug naar de winkel. Onderweg hebben we crisisoverleg. Plan de campagne. Eerst buiten kijken, dan de winkel in. Eerste kassa, aandacht van de kassière trekken, netjes wachten totdat die tijd heeft en vragen of er misschien een zwart sleuteletuitje is ingeleverd.

Zo gezegd, zo gedaan. "De rij met karretjes was net veel langer," zegt hij aarzelend terwijl we om ons heen kijken. Dan toch maar naar de kassa.

We wachten netjes. Helaas heeft het gezellige koppel wat hier staat in te laden net de weekboodschappen voor het lokale weeshuis op de band liggen.

We wachten netjes. We wachten geduldig. We wachten... Oké, ongeduldig. Maar wel netjes. 

Als we eenmaal de aandacht hebben, weet de kassière in eerste instantie niet wat ze met ons aan moet. Dat idee had ik al, daarom heb ik haar ook maar niet onderbroken tijdens het scannen. Was nooit goed gegaan. "Ik vraag het even aan een collega. Een sleutelbos zeg je?" 

Dat zeg ik ja. Zwart etuitje, paar sleutels erin, blijven hangen bij de winkelwagentjes. "Ik roep een collega erbij."

Nog voordat ze de kans krijgt, wordt ze onderbroken.

"Hoeft niet! Ik heb hem hier!"

Een vriendelijk lachende oudere meneer (die al net zo ongeduldig stond te wachten op dat weeshuiskoppel) houdt het zwarte goud in de lucht. Naast me hoor ik een duidelijke zucht van opluchting. Ik heb hem volgens mij nog nooit zo blij gezien.

Op de terugweg lopen we de hele situatie nog eens door. Dit is dus hoe je dat doet. Dit is ook hoe je dat doet als je een sleutelbos vindt, in plaats van kwijt raakt. 

Kleine nuance: wel handig om dan metéén naar de kassa te lopen, in plaats van eerst twintig minuten door de winkel te slenteren met je mandje. Was nu wel handig, maar wel verhipte mazzel.

Ach, weer een ervaring rijker. De broodjes waren lekker. De kipschnitzels ook. En de rest leggen we wel in de vriezer. 

Huh, de vriezer? Hoezo dat dan?

Hij heeft dus toch 2 pakken kipschnitzels meegenomen. Zaten er wel 4 in een pak...