Vaderdag Jun 21, 2017

Vaderdag is zo’n typische dag waar je met een dubbel gevoel naar kijkt.

Van de ene kant past hij perfect in het rijtje Valentijnsdag, Moederdag, Halloween, nationale secretaressedag en Kerstmis. Commercieel opgeblazen happenings die niet meer draaien om de essentie, maar om het kunnen verkopen van extra producten omdat die of die dat toch echt heeft verdiend.

Van de andere kant is het toch stiekem ook wel heel erg leuk om in alle vroegte wakker geknuffeld te worden en de kleintjes vol trots een zelf geschreven gedichtje voor te horen lezen en je een half aangebrand broodje met iets verschrikkelijk zoets voorgeschoteld krijgt.

Beetje jammer dat dit jaar dan toch net iets anders verloopt dan normaal. Geen ontbijt op bed. Geen cadeautjes in alle vroegte. Wel lekker uitslapen.

Bonuszoon was bij zijn papa. Dat stond toch al in de planning en bleef dan natuurlijk ook zo staan.

Dochter was om tien over zes al van de partij. Dat was dan weer een beetje té vroeg. Mijn geweldige vrouw offerde zich op om mij wat extra rust te gunnen. Eer dat ik om negen uur wakker werd gemaakt, lag de kleine raddraaier al weer in bed. Handig.

Zoonlief was bij zijn mama dit jaar. Niet omdat dit zo in de verdeling was ingepland, want daar hadden we rekening mee gehouden en een extra dag geregeld. Nee, in dit geval was het iets veel verdrietiger: Opa is dood.

Ja, opa was al heel lang ziek. Toch kwam het onverwachts, en dan moet je daar in een klap op heel veel fronten mee om gaan. Planningen worden op de schop gegooid, extra ritjes worden gemaakt, maar bovenal: Tranen stromen in overvloed.

Niet zo zeer bij zoonlief. Die had het in eerste instantie nog niet echt door. Toen ik opeens om elf uur 's avonds in mama’s huiskamer stond met mijn in allerijl ingepakte rugzak was het eerste dat hij vroeg:

“Moet jij niet werken?” gevolgd door “Moet ik niet naar school dan?”

Nee schatje, het is midden in de nacht. Dat hoeft nu even niet.

Het echte besef kwam pas een dag later, toen hij opa's lege huis bestormde en die niet open deed. Man, wat een schok. Voor iedereen, maar vooral voor dat kleine blonde knulletje dat instortte, midden op straat voor een donker appartement waar hij de afgelopen vijf jaar altijd zo uitbundig werd onthaald door open armen en een prikkelbaard.

En dan kijk je opeens heel anders naar vaderdag. Mijn eigen vader overleed tweeëneenhalf jaar geleden en dit werd dus de derde zonder mijn eigen pa. En hoewel ik hem iedere dag nog mis, raak je gewend aan het gat.

De man die vorige week naar de volgende halte van het leven is gestapt, was mijn schoonvader. Was omdat hij er niet meer is, maar ook was omdat hij de vader van mijn ex-vrouw is. Of was. Wat verwarrend. Desondanks is hij toch bijna tien jaar lang ook een beetje mijn papa geweest.

Onze kleine kanjer maakt het nu een heel stuk bewuster mee. Niet alleen had hij met deze opa een vele malen hechtere band dan met mijn vader, hij is zelf inmiddels ook al bijna drie jaar verder. Emotioneel misschien nog wel meer. Hij beseft zich veel beter wat de implicaties zijn van dood gaan.

Bij Minecraft 'spawn’ je terug waar je begon. Pokemon ‘fainten’ en worden in hun bal weer wakker. Skylanders verdwijnen terug in de ‘portal’.

Maar opa is nu echt weg. Een ster aan de heldere hemel vannacht. Voorbij de maan, zoals Jaqueline Govaert dat zo mooi kon verwoorden over haar eigen schoonvader.

Zoonlief vond het natuurlijk maar niets. Het kwam ook nog eens hoogst ongelegen. Want, vorige week had hij nog verzonnen dat er ook maar eens een opa-dag moest komen – de verontwaardiging toen hij besefte dat die nog niet bestond was aanstekelijk - en daar was hij nu te laat mee. Damn you, life.

Maargoed, ik dwaal af. Terug naar vaderdag. Tussen alle bedrijven door heeft ieder kaboutertje mij toch verwend. De kleinste met een mooi T-shirt, een lieve foto en een aftershave. De middelste heeft via Skype zijn gedicht voorgelezen en  kwam tussen alle bedrijven door toch nog even een knuffel halen en een zelf geknutselde opbergtrommel brengen. En de oudste had voor het eten ook nog een leuke verrassing in de vorm van een betekende koekjesschaal. Al met al heb ik een heerlijke vaderdag gehad, commercieel geneuzel of niet.

De kids vinden het geweldig, de kids vinden mij geweldig.

Dat is echt zo, want dat hebben ze zelf geschreven en voorgelezen. En dat vind ik dan weer geweldig.