Tijdrekken Dec 29, 2021

We zitten echt weer in zo'n fase. Zo eentje waar je horendol van wordt. 

Weltrusten. Slaap lekker. Tot morgen. 

Trippel trappel. Waarom ben je hier?

"Ik ben nog niet klaar om te gaan slapen."

Je hebt je pyjama aan en je tanden gepoetst. Geplast, voorgelezen, liedjes gezongen en met de knuffels gespeeld. Het is tijd om te gaan slapen. 

"Maar ik ben er nog niet klaar voor."

Zucht. Nou kom op, dan stop ik je nog een keer in.

Trippel trappel. Waarom ben je hier?

"De jongens zijn ook nog wakker."

Trippel trappel. Waarom ben je hier?

"Ik ben zo nieuwsgierig naar wat jij aan het doen bent."

Trippel trappel. Waarom ben je hier?

"Ik wil nog een Kerstkaart maken voor mijn broer/anderebroer/oma/opa/andereoma/buurjongentje/tantedie/dieanderetante."

Trippel trappel. Waarom ben je hier?

"Ik ben bang op mijn kamer."

Ik heb geleerd dat alle gevoelens er mogen zijn. Dus ook onzinnige gevoelens. Want misschien zijn ze voor haar wel echt. Dus ik zeg netjes dat dat vast niet fijn voelt en vraag of ze me uit kan leggen waarvoor ze bang is. 

"Het lichtje in de lichtknop lijkt op een oog."

Vorig jaar augustus, toen we hier net kwamen wonen, heb ik voor haar een nieuwe lichtschakelaar geïnstalleerd. Zo eentje met een klein waaklampje erin, zodat je ook in het donker kunt zien waar de schakelaar zit. Helemaal handig, vond ze toen super. Maar nu is ze er opeens bang van. 

Geen probleem, als je de deur op een iets verder kiertje open zet, zie je het niet meer. Tadaa!

"Maar ik ben bang dat er geesten in mijn kamer zitten."

Geesten. Fantastisch. Hoe kom je daar nou weer bij? 

"Ik heb dat in een krantje gelezen voordat jullie dat gezien hadden."

Wacht... gelezen? Schatje, je bent 5. Zit in groep 2. Je kunt net letters herkennen, maar lezen kan je echt nog niet. 

"Maar Charlie wel, en die heeft me dat vertelt!"

Even voor de goede orde: Charlie is een knuffel en kan dus 1: niet lezen en 2: niet praten.

Maar goed. Zelfs dat argument gaat niet op. Ik besluit het over een andere boeg te gooien en zet een rieten koffer naast naar op bed.

Zo, nu hoef je niet bang meer te zijn voor geesten, want in dat krantje stond vast ook dat geesten nooit in een kamer komen waar een open koffer in staat.

Ze kijkt me verbaasd aan. Ik weet nog steeds niet of dat een "nee dat wist ik niet"-blik was of een "wow, speelt-ie m'n spelletje nou mee"-blik, maar dat doet er ook niet toe. Ze wil in ieder geval weten hoe dat dan zit. 

Ik leg haar uit dat geesten veel te bang zijn dat de mensen ze in hun koffer opsluiten, omdat een koffer de enige plek is waar een geest niet uit kan ontsnappen. Dus zodra ze een open koffer in een kamer zien staan, maken die geesten dat ze wegwezen.

Ze knikt terwijl ze deze wijze levensles in haar geheugen opslaat. Gelukkig is ze niet voor één gat te vangen.

"Maar dan kruipen de monsters zometeen onder mijn bed vandaan en gaan ze achter de koffer zitten."

Monsters. Briljant. Dit wordt nog gezellig. Halloweenparty, anyone?

Naast haar bed staat een soort sneeuwpop met zo'n discobol erin. Batterijen zijn nog net niet helemaal leeg en nee, als de lamp rood kleurt zie je bijna niks. Maar met groen en blauw komt er best nog wat licht uit. Probleem opgelost.

Weer kijkt ze me verbaasd aan. "Eigenlijk is het heel logisch," leg ik haar uit.

"Monsters bestaan niet. Monsters zijn hele lieve, maar ontzettend verlegen knuffels. En ze durven alleen 's avonds onder je bed uit te komen, omdat je slaapt en je ze dus niet ziet. Ze gaan stiekem in je bed liggen en hopen dat je hun al slapend toch knuffelt."

Ik wacht even om haar deze kennis te laten opslurpen. Briljant om te zien hoe haar oren praktisch aan mijn lippen hangen en haar ogen steeds groter worden.

"Dus als je een lampje aan doet, dan kunnen er twee dingen gebeuren. Of ze komen niet onder je bed vandaan omdat ze te bang en verlegen zijn. Of ze doen dat wel, maar dan zie je meteen dat het gewoon een knuffel is die een knuffel nodig heeft en dan is het monster geen monster meer."

Met de sneeuwpop schijnt ze onder het bed. Geen monsters, ook geen knuffels. Tevreden zet ze hem naast zich neer. 

"Wil je me nog een keer zo lekker instoppen, pap?"

Tuurlijk lieverd. En nu lekker slapen.