Teamwerk Jan 1, 2020

Als je twee dezelfde mensen met dezelfde karakters bij elkaar zet, botst dat geheid.

Ik merk dat op mijn werk. Twee collega's die allebei ontzettend zeker zijn van hun manier van werken. Zo zeker, dat ze niet open staan voor andermans zienswijze. Needless to say, dat gaat dagelijks fout.

Het is zo veel beter als mensen wel op dezelfde golflengte zitten, maar niet zo egocentrisch zijn dat ze zichzelf het beste vinden. Ik merk dat zelf met mijn eigen directeur. We staan meer op één lijn dan dat hij zich beter of hoger in rang voelt. Heel fijn werken is dat. 

Met de jongens is dat niet anders. Als ze samen spelen, kunnen ze elkaars fantasie waarderen. Ze versterken elkaar hierin. Maken verhalen af, borduren verder waar de ander gebleven is. Regelmatig hoor je "En toen zei jouw soldaat 'hey, wat doe jij hier'", gevolgd door het al aangekondigde "Hey, wat doe jij hier?"

Best grappig, zo'n glimpse of the future.

Ook wat Lego betreft, vullen ze elkaar prima aan. Want de ene bouwt graag, en de andere speelt graag. Ideaal toch?

Blijkbaar niet. Want tijdens een regenachtige zaterdagmiddagsessie lopen de gemoederen even hoog op.

Weet je, Lego is al lang het Lego niet meer van toen ik nog een klein jongetje was. Ik had een haven, en een benzinestation. Brandweerkazerne, politiebureau, straatveger. En dat was het dan. 

Tegenwoordig zijn er sets van Lord of the Rings, de Avengers en Batman, Harry Potter, op de maan en Mars, noordelijker dan de noordpool en heter dan de jungle. En van Star Wars.

Heel.

Veel.

Star Wars.

We hebben een Millenium Falcon. Zoiets dus, maar dan wat groter. Even een betere foto zoeken. Lees gerust alvast verder.

Kleine nuance: Bonuszoon heeft een Millenium Falcon. Zelf gekregen voor zijn verjaardag, zelf alle ruim 200 stappen van het boekje doorlopen en de duizenden blokjes in elkaar gezet tot een magnifiek geheel. 

Dit meesterlijke bouwwerk heeft al heel wat te verduren gehad. Verjaardagen met onvoorzichtige neefjes, een enthousiast zusje en nog onstuimiger broertje. 

Terug naar zaterdagmiddag. Al een uur lang vermaken we ons prima. Dan betrekt zoonlief de Falcon in het spel. Voorzichtig tilt hij hem op, schrijdt als een ceremoniele priester naar het bed en plaatst het bouwwerk als een heilige graal op het bed.

Bonuszoon kijkt het met lede ogen aan.

"Wil je die alsjeblieft terug zetten? Ik vind het niet fijn als je daar mee speelt."

Zoonlief is verbrouwereerd. Hoezo dat niet, zie je hem denken. Het is toch gewoon Lego? 

Nog eens vraagt zijn broertje om hem terug te zetten. Hij blijft vriendelijk, zelfs de derde keer. Maar de toehoorder begrijpt het niet en blijft zitten. Ik besluit dat dit het perfecte moment is om even in te springen.

"Misschien moet je even uitleggen waarom je dat vraagt, want je broer snapt het niet geloof ik."

Hij schudt inderdaad nee en kijkt hoopvol van mij naar bonuszoon en weer terug. Kan iemand me alsjeblieft uitleggen wat hier aan de hand is!?

"Ik heb heel veel moeite gedaan om hem te bouwen, en te repareren, en nog eens te repareren, en volgens mij nog eens. En dat vind ik jammer."

Daar heeft hij een punt. 

"Maar... Lego is toch om mee te spelen? Dat je het eerst moet bouwen... tja dat is jammer. Het spelen is toch veel leuker?"

Daar heeft de ander een punt.

"Nee vind ik niet. Bouwen is juist het leukste, dan kan ik er naar kijken."

En zo kletsen ze nog wat op en neer. Ze noemen wat voor- en nadelen van Lego als speelgoed alsof ze voor de Consumentenbond een review aan het schrijven zijn.

Eigenlijk vormen ze nu dus een perfect team. Bonuszoon vindt het geweldig om te bouwen, iets waar zoonlief... geen hekel aan heeft, maar hij vindt het toch niet echt plezant. Hij is juist veel meer van het spelen, het verzinnen van verhalen, het samen tot een epische conclusie komen. Hij loopt over van de fantasie, iets waar zijn broer wat minder in bedeeld is. Ze versterken elkaar in hun kwaliteiten.

En toch...

Het eind van het liedje is dat zoonlief het vaartuig weer terug naar het bureau vliegt. Dat vindt hij zichtbaar jammer, want hij speelt er zo graag mee. Hij begint op te ruimen. Geen zin meer. Gaat liever een boekje lezen. 

Dus ja. De jongens zijn een prima team. Kunnen het goed met elkaar vinden en hebben samen genoeg energie en fantasie om uren mee aan de gang te blijven.

Maar in iedere goede relatie gaat wel eens wat mis, toch?

Oh wacht, dit is een betere foto. Overigens ben ik dat niet. Bonuszoon zou me wat aandoen als hij me zo zou zien sjouwen met zijn gebouwde en gerepareerde³ relikwie.