Stoptober Oct 28, 2020

Ik heb meegedaan met Stoptober dit jaar. 

Nee, ik rook niet. Meer. Ik rook niet meer. Rookte vroeger wel. Maar daar heeft mijn vrouw me na een paar dates heel gemakkelijk vanaf geholpen.

"Ik vind je echt wel leuk, maar dat roken is een dealbreaker."

Oké, dan stop ik daar dus mee. Want ik vind jou ook wel leuk.

Zes jaar, een huwelijk, kind en huis later, doe ik dus toch mee met Stoptober.

"Stoptober is samen 28 dagen niet roken in oktober."

Alleen ik heb dus niet niet gerookt. Ik doe mee door m'n zoon niet te zien...

Niet expres hoor. Coronaquarantainegeneuzel (daar is die weer!) gooide roet in het eten. Op 1 oktober zag ik hem voor het laatst. En hij mij dus ook. Dat is best wel lang, zeg maar. 

Het langste dat we ooit niet met elkaar in fysiek contact staan, is 3 weken zomervakantie. Maar morgen zitten we op dag 28. Dat is 4 weken. 4 weken.

Hij heeft het er echt moeilijk mee. Ook al Fortniten we vaak samen, appt hij geen gifjes terug naar mij en wil hij niet op de camera als we een videocall doen, hij vindt het maar niks.

Natuurlijk! Ik vind het ook niks dat ik hem al zo lang niet heb gezien. Heb wel weer zin om eens een balletje te trappen of een lang stuk te gaan fietsen. Al is het maar omdat ik zelf ook al drie weken binnen zit.

Maar toch...

Ik snap er eigenlijk ook niks van. Als hij 3 weken bij z'n moeder is, hoeft hij mij niet te zien. Maar oh wee als hij een keer een lang weekend bij ons is! Want langer dan de zondag wil hij echt niet blijven. Want dan gaat hij mama zo missen.

Misschien moeten ze er een boek over schrijven. 

Van de schrijver van het populaire "Mannen komen van Mars, Vrouwen van Venus" verschijnt nu het nieuwste deel in zijn serie:

"Kinderen komen van de Maan."

Anyway, ik heb vandaag erg weinig gehoest. En alleen mijn koude neus moeten snuiten na een fietstochtje. Dus, ik ben bijna weer helemaal klachtenvrij, zoals dat heet in Corona-taal. 

Fingers crossed!