Ik lees de Mama. Tegenwoordig heet het Mama&Family, dat maakt toegeven een stuk makkelijker. Schaamteloos geef ik toe dat ik doorgaans de eerste ben in ons huishouden welke dit maandblad van voor tot achter uit leest. Openmaken niet, dat mag mijn vrouw doen. Het is immers haar abonnement en daarmee geef ik een signaal dat ik toch wel second fiddle ben. Ondergeschikt aan haar voorkeursrecht - wat dit magazine betreft dan. Maar vervolgens claim ik hem op een onbewaakt moment toch lekker voor mezelf.
In de laatste editie van de Mama stond een artikel waar ik hartelijk om heb moeten lachen. Om de idiotie in ieder geval. In een stuk over Luie papa's wordt breed uitgemeten over het stereotype man. Hij gaat naar zijn werk, hij komt thuis, ploft op de bank neer en roept "hey vrouwmens, geef me bier". Dit kan natuurlijk niet.
Het is een interessante reportage en ik raad iedereen aan, zowel vrouw als man, deze te lezen. Want de manier waarop de mannen van de gesproken vrouwen worden afgeschilderd, doet me denken aan een slechte aflevering van de Simpsons of Family guy. Het is een stereotypering die voortkomt uit evolutie, gepaard met de manier waarop 'instructieboekjes' voor beginnende ouders geschreven zijn. Yeah right.
De reden waarom het artikel me zo raakt, is omdat het zo herkenbaar is. Ik heb negen jaar in eenzelfde situatie geleefd, totdat we samen besloten dat het beter was om er een punt achter te zetten. Negen jaar precies meegemaakt wat de vrouwen tegen de nieuwe adjunct-hoofdredacteur vertellen.
Ja, je leest het goed. Ik was óók die man die lange dagen maakte op het werk en daarna thuis kwam. Maar dat is dan ook meteen waar de gelijkenis ophoudt.
Want op weg naar huis pikte ik de boodschappen voor het avondeten op uit de winkel. Bij thuiskomst zorgde ik dat er voor mijn vrouw en kind eten op tafel kwam. Daarna legde ik onze zoon in bed en deed ik de afwas. Ja, de afwas. Lekker ouderwets zonder machine. Ik zorgde dat er schone sokken in de lades van zowel zoonlief als vrouw als mijzelf lagen. Ik zorgde er vaak ook voor dat het huis opgeruimd en gepoetst was. En 's morgens zorgde ik dat kleine man had ontbeten voordat ik naar mijn werk ging en de vrouw uit bed kwam.
En waar is de vrouw in dit verhaal, hoor ik je denken? Op de bank. Of in de stad. Of bij vrienden. Alles behalve te doen waar ze, schijnbaar, evolutionair op zou zijn ingesteld.
Dus ja, beste mevrouw Veerman. Ik snap uw verhaal, en ik snap ook dat er best mannen zijn die zich nog in de nineteen-fifties, sixties or seventees wanen en zich als een koning willen laten bedienen. Tegen hun vrouwen zeg ik: man up. Of liever, man down. Laat die wasmand inderdaad gewoon eens staan. Koop dat cadeautje voor je schoonmoeder eens een keer lekker niet (wat een geweldige strategieën overigens - chapeau!). En zoek alvast een goede mediator, want als manlief zich niet bedenkt dat hij nu echt eens van zijn luie reet af moet komen, gaat dat ook niet gebeuren totdat er iets drastisch verandert. En die verandering is dat je als de sodemieter wegweest daar.
Ik spreek uit ervaring. Ik heb het aan den lijve ondervonden en echt ook geprobeerd om er verandering in te brengen, helaas zonder succes. Inmiddels zijn we drie jaar verder, heeft zij haar leven volledig omgegooid en kan ik niets anders zeggen dan: wow, goed gedaan. Van de ene kant is het jammer en te laat, maar van de andere kant ben ik wel trots op haar. Want doordat ze op deze manier haar eigenwaarde zo enorm heeft verbeterd, is ze een betere moeder geworden en een veel betere partner voor haar nieuwe liefde. En meer dan dat eerste kan ik niet van haar verlangen, het tweede is mooi meegenomen.
Wat ik jammer vind aan de reportage zelf, is dat er geen mening van een man wordt gevraagd. Of misschien is die wel gevraagd, maar niet gegeven. Immers, er zullen onder de ruim 17 miljoen Nederlanders zich ook voldoende mannen bevinden welke niet aan het geschetste stereotype voldoen en tegelijkertijd voldoende vrouwen welke dat juist wél doen. Uw reportage is vermakelijk en verhelderend, maar laat in mijn persoonlijke opinie niet het volledige beeld zien. Overigens wel grappig dat Steven Pont vervolgens in zijn antwoord op de vraag Babytaal wel van zich laat horen.
Is het niet goed, dan deugt het niet.
Mar 29, 2017
Sjaan
Hoed af!