Samen delen is moeilijker dan het lijkt Jun 12, 2019

Een hele tijd geleden had bonuszoon het even lastig. Want tja. Papa, mama, scheiden... Het is een heel gedoe.

Inmiddels is het kleine zusje ook in deze wateren beland. Nee, niet vanwege het scheiden (alsjeblieft niet), maar wel het papa/mama gedeelte. "Mijn mama" is een veelgehoorde kreet uit deze territoriale diva. Dat leidt tot hilarische discussies over mama's buik als bonuszoon weer eens aangeeft dat haar mama toch ook echt zijn mama is.

"We hebben allebei in dezelfde buik gezeten."

Broer heeft de wijsheid in pacht. Toch heeft hij even niet terug op het antwoord van zijn zusje, waar ze ook nog eens wijs en bedenkelijk bij kijkt.

"Echt waar? Ik had jou niet gezien!"

Er wordt gelachen. Ze kijkt serieus en blijft bij haar standpunt.

"Als ik klaar ben in de buik, dan mag jij."

Het lijkt haar een prima oplossing. Protesten van haar zeven jaar oudere broer die het ontdekkingsrecht claimt op de territoriale vruchtwateren zijn aan dovemansvrouwsoren gericht. Zo zal het gaan, ben blij dat ik je nog iets gun. Door met de orde van de dag. 

Een paar dagen later laait de discussie weer op. Nu is niet mama's buik het betwiste grondgebied, maar ben ik het. Even maak ik me zorgen, want als baby'tjes in mama's buik groeien, welk lichaamsdeel van papa heeft dan het mannelijke aandeel geleverd...?

"Ben jij ook zijn papa?"

Ze kijkt naar zoonlief. Ja, dat ben ik. Dan draait ze zich naar bonuszoon.

"Ben jij ook zijn mama?"

Verspreking. Kan gebeuren. Ik ga er wel in mee, want dat lijkt me wel grappig. Dus nee, ik ben niet zijn mama.

"Ben je dan zijn papa?"

Uhm... Nou wordt het lastig. Nee, maar ook weer wel. Niet helemaal, dus... een beetje?

"Ben je dan ook een beetje mijn papa?"

Ik ben helemaal jouw papa. En ook helemaal zijn papa. Maar, maar een beetje die ander zijn papa. 

Ze kijkt bedenkelijk, zoals ze dat de laatste tijd zo feilloos kan. Echt, met haar gefronste wenkbrauwen en doordringende blik heeft ze dat verheven tot een kunstvorm.

Ook mij moet ze dus delen. Helemaal met de ene broer, een beetje met de andere. Dat lijkt haar drang naar een monopolie ietwat te verzachten.

Terwijl ze met haar lepel in haar ontbijt roert, kijkt ze een beetje schuin omhoog. Standje "ik ben lief, kijk maar naar mijn guitige gezichtje". Ik zie het gebeuren en wacht vol spanning af wat haar eindconclusie is. 

"Papa? Ik ben toch gewoon helemaal jouw schatje?"