Met drie kinderen valt er altijd wel wat te beleven in huis. Er is altijd wel iemand blij, boos en verdrietig. Er wordt fijn gespeeld en vervelend gekibbeld. Samen televisie gekeken en alleen gelezen.
Maar er is een ding dat ze alle drie tegelijk doen: opgroeien.
De jongste kreeg vorige week vrijdag huiswerk mee in haar tas. Huiswerk. In groep 1. Het moet niet gekker worden.
Zij vindt het prachtig. Echt, geweldig.
"Zie je nou wel dat ik al groot ben! Ik heb zelfs huiswerk!"
En net zoals haar grote broers niet alles in een keer afmaken, maakt ook zij iedere dag een stukje. En zit ze op vrijdag, zaterdag en zondag dus gezellig vakjes te kleuren. Een soort paint by numbers, met 5 kleuren en een kleurplaat waar nummertjes op staan die bij die 5 kleuren horen.
Een kleurplaat van een kerstboom...
Ach ja, met al die sneeuw die er tegenwoordig valt, snap ik dat dan ook wel weer. Ik bedoel, als er in augustus al pepernoten in de winkel liggen, waarom dan niet in april een kersttekening?
Als ik haar vrijdagavond in bed leg, vraag ik of ik het nachtlampje-slash-muziekdoosje voor haar aan zal zetten.
"Nee papa, daar ben ik te stoer voor, want nu heb ik huiswerk."
Tuurlijk schat, je bent een hartstikke stoere meid. Het is dan ook helemaal niet erg dat wanneer ik een half uurtje later langs je deur loop, ik hoor dat je je muzieklampding zelf hebt aangezet.
De oudste kreeg vorige week ook huiswerk mee naar huis. In groep 8, dus hij is daar al een aantal jaar aan gewend. Niks spannends. Of toch...?
Staartdelingen. Helemaal leuk, ik vond die vroeger altijd geweldig. Nu nog steeds, want ik kan het nog. En hij snapt ook wel (deels [ha ha]) wat de bedoeling is.
Toch komt hij vol boze blikken thuis en stuurt zijn moeder hem linea recta naar de zolder. Daar zit papa, ga daar maar bokkenpruiken. Die kan je meteen helpen.
Dus staat hij twee minuten later als een chagrijnige acteur in een Snickers-reclame aan mijn bureau te tieren.
"Waarom moet ik die staartdelingen opschrijven!? Ik kan toch ook gewoon alleen het antwoord opschrijven!!"
Ja, nou, uhm, vast wel. Maar als de juf dit als opdracht gegeven heeft, heeft ze daar vast een reden voor. Dan doe je dat toch gewoon?
Nou, niet dus. Het kost heel wat overredingskracht om hem zo ver te krijgen. Grappig genoeg lukt dat uiteindelijk doordat ik tot twee keer toe zelf een fout maak in mijn voorbeeldsom. En daar pas achter kom door de staartdelingen -die ik natuurlijk wel opgeschreven heb om het goede voorbeeld te geven- terug te kijken.
"Oh, dus eigenlijk is het best wel handig om ze op te schrijven."
Precies ja.
De middelste heeft deze week zijn voorlopig adviesgesprek voor het voortgezet onderwijs. Eigenlijk hebben we het er als ouders nog niet met hem over gehad. Wel in de zin van "oh, jij wil spelletjes gaan ontwerpen? Dan moet je goed je best blijven doen"-gesprekken, maar niet "je moet dan deze punten halen voor je toetsen".
Hij heeft zich ingesteld op de HAVO, want dan kan hij ook naar het Augustinianum - net als papa. Mooi streven en, als je het mij vraagt, best haalbaar.
Maar hij komt terneergeslagen thuis. Het is namelijk geen HAVO geworden, maar VMBO-(G)T. En hoewel dat ook gewoon netjes is, is het niet waar hij zich zelf graag ziet. Dat is dan best een tegenvaller, kan ik me zo voorstellen.
Het mooiste vind ik nog, dat hij er zelf zo mee zit. Nee, niet omdat ik hem graag zo zie, maar omdat hij echt teleurgesteld is in zichzelf. Dat betekent namelijk niet alleen dat hij het graag wil, maar ook dat hij van zichzelf denkt dat hij het kan.
"Papa, wil jij me helpen om betere punten te halen zodat ik volgend jaar een ander advies krijg?"
Natuurlijk gaan we dat doen. Want als je er zelf achter staat, wordt helpen een stuk gemakkelijker. En dus duik ik in zijn Chromebook om te kijken op welke punten zijn rekenen nog wel een boost kan gebruiken. Schrijf ik vervolgens Excel-sheets en maak ik een website met heel veel rekensommen om te oefenen. En vragen we 's maandags aan de juffrouw of zij denkt dat het haalbaar is.
"Als jij je werkhouding gaat verbeteren, is er nog een heleboel mogelijk."
Oké, dus niet meer stiekem spelletjes doen tijdens je weektaak. Check.
Net zoals je broer dus eigenlijk: doorkrijgen waarom je iets doet, om er vervolgens vol goede moed tegenaan te gaan. En van (extra) huiswerk word je stoer. Vraag maar aan je zusje =)
Apr 21, 2021
Oma Kruter.
Fijn als ze het "licht" zien, hopelijk blijft dat zo.👍