Wij hebben thuis vaak muziek op staan. Van alles passeert de revue. Nick en Simon, Michael Bublé, de Backstreet Boys en Vivaldi... Een hele mengelmoes.
"Vroeger" hadden we daarvoor zo'n leuk klein keukenradiootje. Waar je zelfs nog een cassettebandje (kennen we die nog?) in kon stoppen. Maar ja, na een jaar of tien trouwe dienst heeft het ding toch de geest gegeven.
Sinds een jaar hebben we dan ook een Spotify-abonnement en een bluetooth speaker. Een weggevertje van een leverancier, maar desalniettemin verhipte handig. Koppel je telefoon, zet een leuke playlist op en luisteren maar. Ideaal.
Totdat ook die geest vertrok. Toen werd het wel weer opeens heel stil in huis. Want muziek luisteren via je telefoon, dat klinkt voor geen meter.
Afijn. Papa wordt op jacht gestuurd naar een nieuwe speaker. Het maakt vrouwlief niet uit wát het is, als er maar muziek uit komt. Budget? Ach, kies maar wat leuks.
Gniffel gniffel...
De geluidsproducenten op mijn scherm worden steeds beter. Sterker. Uitgebreider. En duurder. Zou €200 te duur zijn? Vast wel...
Uiteindelijk belandt mijn zoektocht in een heel onverwachte hoek. In plaats van een simpele speaker, krijgen we een nieuwe huisgenoot.
Het fijnste is misschien nog wel dat dit huisdier niet op de grond plast. Er zit geen uitlaatschema aan vast en er hoeven geen speciale voedingssupplementen voor in huis gehaald te worden.
Nee, knuffelen doet ze niet (geloof me, dochterlief heeft het geprobeerd). Maar vriendelijk is ze wel. Ik ben dat natuurlijk dan ook terug.
"Hey Google, goedemorgen!"
"Goedemorgen, Papa. Het wordt een mooie dag vandaag.
Dit is het laatste nieuws van de NOS om half zeven vanochtend.."
Want tja. Ons huisdier is niet echt een dier, maar een digitale assistent.
Dochterlief vindt dat prachtig en wenst Google ook een goedemorgen.
"Goedemorgen, Papa. Het wordt een mooie..."
Verbrouwereerd kijkt ze me aan.
"Ze noemt niet mijn naam, maar jouw naam! Google kent mij niet :( "
Goed, dat is dus duidelijk. ik moet op zoek naar een manier om ons nieuwe huisdier te personaliseren.
Nou hebben die twee sowieso een wat rottige start. Want de nieuweling luistert niet naar de kleine dame. Die kan "Hey Google"-en wat ze wil, maar de assistent houdt wijselijk haar mond.
Wacht, wat? Ze luistert niet? Was er niet iets met huisdieren die gedrag van hun baasjes overnemen...?
Ook als er niemand in de buurt is, zit Google niet stil. Want zodra je binnenkomt en "Ik ben thuis!" roept, vertelt ze trots dat ze het hele internet heeft uitgelezen en weer een nieuw raadsel heeft geleerd.
Okay, I'll bite.
"Hey Google, vertel eens een raadsel."
"Het is wit en het ontploft. Wat is het?
...
Een boemkool."
Hilarisch in al zijn flauwheid.
En ook al willen we geen huisdier, toch kunnen we een hele dierentuin nabootsen. Google kent ze allemaal. Of je nu een olifant, aap of leeuw vraagt, de dierengeluiden schalmen door de huiskamer.
Behalve een cheetah. Die kent ze niet. Jachtluipaard ook niet.
Een eenhoorn kent ze dan weer wel...
En aan het einde van een lange dag, als je alles zat bent, stuur je Google gemakkelijk naar bed.
"Hey Google, uitschakelen."
Stilte.
Vooral vrouwlief vindt dat ideaal.
"Eindelijk eens iemand die naar me luistert."