Vorige week even geen post, want toen was deze papa, samen met de hele bubs, op vakantie. Heerlijk een week weg van alles in het tropische België. Maar, ik ben weer terug!
Het is weer eens zo ver. Het hitteprotocol is of gaat weer van start. Dat kan maar een ding betekenen.
Zweet, zweet en nog meer zweet.
Gisteren maakten we er nog grapjes over. Wat is nou een hitteprotocol? De jongens vonden het stoer klinken, de jongste probeerde het na te zeggen.
Nee, niks spannends. Gewoon, extra veel drinken. Houd rekening met overmatige warmte. Geef kinderen veel water. Ouderen ook.
Dan gaan creatieve breinen aan het denken. Kinderen en water, dat wordt automatisch een dunk in het zwembad. Maar oma houdt niet van zwemmen, die doen we dus geen plezier met een zwembad.
Dan maar met een gieter. Of een emmer.
De jongens spenderen even wat tijd bij de andere ouders, want die hebben ze gemist na zo'n wereldreis van een week. Zoonlief miste zijn mama extra veel, want hij zat aan de andere kant van de wereld.
Echt, serieus. Het was nog geen anderhalf uur rijden, maar voor hem zijn we twintigduizend kilometer verderop neergestreken. Fun fact: ze spreken hier gewoon Nederlands. Wat een wereldtaal.
Mijn vrouw gaat boodschappen doen, want de voorraadkast moet weer bijgevuld worden. Ze laat dochterlief (en drie ladingen was) in mijn capabele zorg achter. Uiteindelijk blijkt dochterlief de uitdaging aan te gaan: hoe krijg ik papa aan het zweten?
Radio538 aan. Lekkere zomerse muziek. Vrolijke deuntjes waar je eigenlijk spontaan al van gaat bewegen. In plaats van dat ik slim ben en de radio uit zet of overstap naar ClassicFM ofzo, zet ik hem nog een tandje harder.
Daar staan we dan. Zij in haar romper, ik in mijn onderbroek. Lekker te dansen, te swingen, gekke pasjes te bedenken. Nog een liedje, nog meer dansen. Lachen, gieren brullen.
Papa begint te zweten, de uitdaging is voltooid. Even rusten op de vensterbank, want mama stuurde net een appje vanuit haar boodschappenkarretje volgeladen met lekkere en noodzakelijke dingen.
Een klein handje tikt op mijn billen. Ik kijk op van mijn scherm en staar in het gezicht van een boos kijkend meisje.
Kom papa, dansen!
Even denk ik nog aan dat hitteprotocol. Staat daar iets in over lichamelijke inspanning? Vast wel. Maar deze kleine slavendrijver kan nog niet lezen.
Dus daar ga ik weer. Lekker dansen, lekker swingen. Ik blijf lachen, maar het gaat allemaal met een beetje minder enthousiasme. Dat merkt ze gelukkig dan weer niet.
Ik kijk op de klok. 11:46.
Over 14 minuten is het nieuws. Dan wordt er even niet meer gedanst.