Het heerlijk avondje is gekomen Dec 9, 2020

Zelfs in deze Corona-periode, waarin hele landen tot risicogebied worden bestempeld, intercontinentale trips worden geschrapt, reisbureaus omvallen waar je bij staat en je nergens meer met vier vrienden een biertje kan gaan drinken, komt Sinterklaas gewoon naar Nederland. 

En dan hebben we het nog niet eens over die eindeloze en oeverloze Pieten-discussie.

Vroeger was het... leuk? Nou nee, eigenlijk niet. Want vanaf halverwege november liepen er twee continu in de stress. Want Sinterklaas dit, en zwarte Piet dat. En journaal, en schoen zetten, en pakjesavond. Pas op 6 december, als die ouwe vent weer op z'n boot naar Spanje zat, keerde de rust weder. 

Inmiddels geloven ze allebei niet meer. Het verzinnen van cadeaus is dus een stuk gemakkelijker geworden. Van het traditionele "vergeet jij geen lijstje te maken en in je schoen te stoppen voor Sinterklaas?" is het nu "dit is je budget, kies maar wat uit."

Bonuszoon is zo klaar. In een Duckie heeft hij een advertentie zien staan van Dogman. Engelstalige strip/leesboeken over een hond-man-karakter. Bol.com heeft een "Epic Collection", dat is dus geregeld. 

Zoonlief lijkt ook geen probleem. Hij wilde een stuntstep voor zijn verjaardag, maar die was te duur. Zelf een deel bijbetalen, dan hebben we een deal. Dan komt corona, quarantaine en "helaas, verjaardag geannuleerd" en komt er dus ook geen step. Jammer, maar wel een uitkomst. Die step komt dus door de schoorsteen. 

Vooraf kijken we het meest op tegen dochterlief. Want, zucht, dan moet je gaan nadenken, en schoenen zetten, en liedjes zingen, en schoencadeautjes, en journaal kijken...

Nou, ik kan je zeggen: niks van dat alles. Er is geen enkel journaal gekeken. Een paar liedjes komen sporadisch voorbij, maar er wordt geen enkele avond een schoen gezet. 

Wacht... wat? Hoe dan?

Geen idee, ze is er gewoon niet mee bezig. Ja, ze komt wel eens thuis met een verhaal over een paard dat langzaam is ofzo, maar daar blijft het dan ook bij. Eer dat we aan het avondeten zitten, is ze dat al lang weer vergeten. Laat staan dat ze er aan denkt voordat ze naar bed gaat. 

Sterker nog, als ze op 5 december beneden komt, valt haar niet eens iets op. Zelfs niet die hele stapel cadeaus die uit de schoorsteen puilt. 

Echt, hoe ze er overheen kan kijken, geen idee. Maar ze is al bijna een half uur in de huiskamer, rondom de open haard aan het spelen, voordat ze het ziet.

"Papaaa! KIJK NOU! Er liggen allemaal cadeautjes in de open haard! Hoe kan dat nou?!"

Oh gelukkig, ze wordt toch nog enthousiast. Springend, dansend en joelend stuitert ze door de kamer. Heerlijk kinderlijke blijheid. Wat fijn om naar te kijken. 

We ontbijten met het hele gezin en verhuizen dan naar de bank. Een voor een pakken we pakjes. Ik krijg er eentje. Mama twee. Zoonlief en bonuszoon allebei ook eentje.

En zij? Zij krijgt er 5. Dolblij is ze met haar etuitje voor haar verfjes. Nog blijer met het Frozen-boekje waar ze in kan schrijven met haar lichtgevende Efteling pen. Maar het blijste wordt ze toch van de boxset met zes films van Platvoet en z'n vriendjes.

Geen weken vol stress. Geen hectische climax. Maar gewoon, op zaterdagmiddag met z'n drietjes op de bank onder een dekentje voor de TV te lachen om Platvoet, terwijl de andere twee verzonken zijn in boeken.

Dat noem ik nou nog eens een heerlijk dagje.