luis·te·ren (luisterde, heeft geluisterd) oplettend naar iets horen met de bedoeling om het gesprokene te verstaan
Jezus, wat is dat moeilijk. Luisteren. Je zou denken dat twee oren het makkelijker zouden maken, maar ik vraag het me echt af.
Wat wordt er toch bar slecht geluisterd tegenwoordig. Echt. Rampzalig.
Op kantoor moet ik alles vijf keer herhalen tegen een select gezelschap aan collega's. Een keer iets zeggen is niet genoeg, want dan snappen ze het niet. Twee keer ook niet, want dan horen ze iets anders. Pas als ze na de vijfde keer stap-voor-stap-uitleg "zelf" een lumineuze ingeving hebben (die precies hetzelfde is als wat ik de eerste keer aangegeven heb), gaan ze aan het werk. Erg frustrerend.
Thuis is het niet anders. Drie kinderen. Zes oren. Geen daar van werkt.
"Ga de douche in."
Komt me een bekertje water brengen.
"Bedankt. Ga terug de douche in."
Vraagt me of het water lekker is.
"Ja. Ga terug de douche in."
Vraagt me of ik nog wat wil.
"Nee. Ga terug de douche in."
Vraagt me of ik het niet lekker vind.
GA POTVERJANDRIEDUBBELTJES NU ONMIDDELIJK TERUG DIE DOUCHE IN!!!
Begint te huilen.
"Papa is boohoohoos!"
Clusteropdrachten. Ken je ze nog? Voor mij nog niet eens zo heel lang geleden gaf mijn rijinstructeur ze aan me. Een aantal opdrachten achter elkaar en dan onthouden wat de bedoeling is. Tweede links, eerste rechts, rotonde rond en dan fileparkeren. Zo iets.
"Ga maar douchen en tanden poetsen, dan mag je nog even lezen."
Gaat poepen.
"Schiet eens op, ik moet ook. Vergeet na het douchen trouwens niet je handdoek op te hangen."
Gaat tanden poetsen. Ligt te lezen op bed.
"Zo, jij bent snel klaar met douchen."
Kijkt beteuterd op uit zijn boekje.
"Maar jullie hebben niet gezegd dat ik mocht douchen!"
Het experiment van Ivan Pavlov, dat bekendstaat onder de naam Hond van Pavlov is het bekendste voorbeeld van klassieke conditionering, volgens Wikipedia. Ik weet wat het op een na bekendste is.
Opvoeden.
Toch jammer dat een hond beter geconditioneerd kan worden dan een kind.
"Ga maar naar boven. Kleren netjes opvouwen, sokken in een bolletje in de was, tanden poetsen en dan mag je gaan lezen."
Poetst tanden en gaat lezen. Kleren liggen in een hoopje in de hoek van de kamer. Sokken los en binnenstebuiten naast de wasmand.
"Je bent je kleren vergeten op te vouwen."
Een jaar later...
"Ga maar naar boven. Kleren netjes opvouwen, sokken in een bolletje in de wasmand, tanden poetsen en dan mag je gaan lezen."
Vijf jaar later...
"Ga maar naar boven. Je weet wat de bedoeling is.
Poetst tanden en gaat lezen. Kleren liggen in een hoopje in de hoek van de kamer. Sokken los en binnenstebuiten naast de wasmand.
"Oh, dat was ik vergeten."
Ik heb maar een nieuwe omschrijving naar de mensen bij Van Dale gestuurd. Kijken of ze daar wat mee kunnen.
luis·te·ren (luisterde, heeft geluisterd) oplettend naar iets horen met de bedoeling om het gesprokene compleet te negeren en/of te vergeten zodra het gesprokene uitgesproken is.