Onze weekenden zijn nooit hetzelfde. Het ene weekend heb je de complexe dynamiek en sociale agenda die twee puberjongens met zich meebrengen. Het andere weekend ben je overgeleverd aan de grillen van een peuter-puber. En dat kan heel goed gaan, of heel fout.
Afgelopen weekend ging het goed. Dat begon eigenlijk fout, met zaterdag wakker worden om twintig voor acht. Op zich niet heel slecht of vroeg ofzo... maar na een vermoeiende werkweek was even wat langer uitslapen wel prettig geweest.
Dat deden we dus ook. Want, na 20 minuutjes geknuffeld te hebben, zat tussen het "ga maar alvast naar beneden, ik kom zo" en het daadwerkelijke "zo" pak en beet een uur.
In dat uur heeft de jongedame zich prima vermaakt. Ze heeft wat gelezen, wat gekleurd en uitgebreid ontbijt gemaakt. Oké, uitgebreid... pap. 6 scheppen havermout, goede hoeveelheid melk, magnetron, roeren, magnetron, ovenwanten want heet. Lepeltje honing, roeren, smikkelen maar.
Heel anders dan haar grote broer van 13, die na twee jaar nog steeds vertwijfeld vraagt hoe veel scheppen havermout er bij zijn melk moet.
Als ik wakker word, is dat omdat ze met een handdoek over haar schouder op weg is naar zolder. Ze begroet me vrolijk.
"Ik ga douchen, want dan kunnen we naar de winkel. Ga je mee?"
Terwijl ik het slaapzand nog uit mijn ogen sta te wrijven, vraag ik me af wie er voor me staat en hoe ze zo oud komt.
Nou, daar kunnen twee jongens, die toch echt al 8 jaar ouder zijn, nog wat van leren.
We douchen, kleden aan en gaan weer naar beneden. Ik hou mijn hart vast voor de ravage, maar dat valt eigenlijk wel mee. Oké, ze heeft niks opgeruimd, maar ook niet geknoeid. Daar kunnen twee jongens nog wat van leren.
Ik loop samen met haar door de keuken en prijs haar enthousiasme en hoe goed ze het gedaan heeft. Maar leg ook uit dat ze best wel een beetje op kan ruimen. De 5 lepels die ze gebruikt heeft (vraag me niet waarvoor) in de gootsteen leggen bijvoorbeeld. Honingpot terug in de la, dat soort dingen.
's Avonds als wij naar bed gaan, zet mijn vrouw alvast wat spulletjes klaar. De havermout, haar papschaal, een lepel en de honing.
"Als ze dan morgenvroeg weer alleen naar beneden gaat, is dat alvast wat gemakkelijker voor haar."
En inderdaad, op zondagmorgen herhaalt het zich. Ze wordt wakker, komt bij mij in bed liggen, knuffelt wat en vertrekt dan weer.
"Blijf maar even liggen hoor, ik maak zelf wel ontbijt."
Als ik een uur later beneden kom, zit ze heerlijk zen aan tafel te kleuren met wat rustgevende muziek op de achtergrond. Ze heeft lekker geslapen, zegt ze me. En lekker gegeten ook.
Ik kijk in de keuken, maar zie niks. Als in: geen honing, geen havermout, zelfs geen papschaal in de gootsteen. Dat is toch wel vreemd...
Totdat ik het afwasmiddel, een schuursponsje en de afwasborstel zie liggen, keurig uitgestald op een vaatdoek.
Krijg nou wat, ze heeft naar me geluisterd gisteren en alles nog afgewassen ook. Daar kunnen twee jongens...
Nevermind, je snapt em.
Apr 13, 2022
sjaan Kruter
geweldig!!!!!