Als je later groot bent... Mar 22, 2017

Hoe vaak werd het tegen jou gebruikt? Als reden, als excuus, als verwijt?

"Als je later groot bent, snap je wel waarom."

Wat een hekel had ik daar altijd aan zeg. Ik ben verdorie al zeven hoor, ik begrijp dat heus wel! Maar, wat ik ook zei, hoe lang ik me ook maakte, het mocht niet baten. En terecht, denk ik inmiddels.

Want tja, nu is het later en, alhoewel ik nog steeds maar een klein opdondertje ben - serieus, als ik 's morgens in de trein stap en recht vooruit kijk, zie ik alleen maar schouders - word ik wel gezien als 'groot mens'. Een volwassene. Iemand die tegen zijn kinderen 'als je later groot bent' als reden kan gebruiken waarom iets niet kan of mag.

Maar, weet je wie daar geen last van heeft? Familie. En dan vooral tantes (en ooms) zonder kinderen. Neem nou de zus van mijn vrouw. In de dertig, studie en carierre als prioriteit maar wel gek van onze kids. Ieder kind zou zo'n tante (of oom) moeten hebben als essentieel onderdeel van de opvoeding.

Bonuszoon ging er laatst weer eens een nachtje logeren. En dan wéét je gewoon dat als hij thuis komt, je heel erg je best moet gaan doen om jezelf in te houden.

"Heb je wat leuks gedaan?" " Ja! Spelletjes gespeelt, film gekeken en ik was vanmorgen om 6 uur al wakker dus toen mocht ik op de DS."

Om ZES UUR al!? Wij zouden hem terug naar bed gestuurd hebben. En nu heel rap. Nou ja, liever zij dan wij, zeg maar.

"En wat heb je gegeten?" "Frietjes met kipnuggets voor avondeten en chips als ontbijt."

Dat bedoel ik. Welke idioot verzint het. Chips als ontbijt. Voedingswaarde: nul-komma-nul. De opvoedings- en voedingsdeskundigen zouden haar compleet afgebrand hebben. Maar bonuszoon vond het geweldig, en daar doe je het voor.

"Mama, kunnen wij morgen ook met chips ontbijten?"

Verdorie, daar heb je het al. "Nee, dat gaat em niet worden." De verwarring op zijn gezicht is overduidelijk. Je kan het op vijf vingers al natellen. Je weet al welke richting dit op gaat. Geef een kind een vinger...

"Maar waarom niet? Bij tante mocht het ook!"

Nou, wat zeg ik? Bij tante mocht het ook. En tante is ook een groot mens, dus die zal het toch ook wel weten? Dus als het daar mag, mag het toch thuis ook? Mijn vrouw en ik kijken elkaar aan en geluidsloos stellen we elkaar dezelfde vraag. Waarom was logeren ook alweer een goed idee? Met een diepe zucht komt het enige antwoord wat in zo'n situatie gegeven kan worden. Want hier is geen andere uitweg meer, tenzij je de schijf van vijf er bij gaat halen en uitlegt hoe ons verteringssysteem niet kan werken op chipjes.

"Dat leer je nog wel op school. Bij biologie.

Als je later groot bent."